Dinsdagavond,
Mijn muts van destijds
Toen ik nog als vrijwillig brandweerman actief was moest ik met mijn duurloopjes aardig creatief omspringen. Zeker in mijn dienstweek dan kon ik niet ver van huis. De oplossing vond ik bij ons sportpark op de trimbaan. Een zachte baan van bijna 1300 m lengte. Mijn auto op de kop van het baantje en maar rondjes draaien. Bij een alarm kon ik net op tijd op de kazerne zijn. Bij een inrit naar de schietbaan lag een houten sluisje een soort van chicane. Hier sprong ik altijd over alsof ik een hordenloper was. Hoeveel rondjes heb ik er gemaakt? 500, 1000 ? wie zal het zeggen. Na 2001 bij mijn FLO werd dat rustiger. Nu waren we met de zaterdaggroep op 22 januari 2005 eens aan het uitlopen na de training. Ik sprong weer over mijn hekje. Althans dat dacht ik te doen. Helaas ik bleef hangen met een van mijn voeten en landde vervolgens op de andere kant met mijn onderstel naar boven. Ik hoefde ook niet rond te kijken of dit iemand gezien zou hebben. We waren met 25 man. Vlug heb ik de scherven van mijn gebroken ego maar aan de kant geschopt. Een van de eerste dingen die er door mijn hoofd gingen was, CPC die kan ik wel vergeten. Niet dat dat zo erg is maar mijn beide zonen hadden ook ingeschreven. Dus toch wel heel graag van start. Na een week kwamen ze er achter dat de kop van mijn opperarmbeen in 2 stukken in zijn kommetje zat. Shit..! Een week voor CPC kreeg ik groen licht om te lopen. Natuurlijk geen groen licht om maar meteen een HM te doen. Het eerste wat ik deed was een poging doen om een duurloop te maken van 1:30 u. Als dat lukte gaf ik mezelf het groene licht.
Wel gestart en uitgelopen op een tijd van 1:38 u. Hier lag toen de lat duidelijk te hoog. Maar ik had hem er niet afgesprongen. Hij lag te vast.
Ja.. gisterenavond een kleine 10 km uitgelopen na TTM. Niet veel last!
Hardlopen 