Hardlopen

Maandagavond,

Zoals ik in vorige blog schreef liepen wij een training in estafettevorm. Altijd een trainingsvorm waarbij iedereen altijd zijn uiterste best doet. Ja… soms zelfs meer dan dat.
Maar ook in wedstrijdvorm heel gaaf om te doen. Zo zijn en in Nederland diverse estafette loopjes over en wat langere afstand. Afgelopen weekend nog De Batavieren race voor de 37ste keer al, Vaals-Venlo voor de 25ste keer en waar we deze keer met een webloggersteam naar toe gaan. Dan heb je nog de Hart van Brabantloop, die in een klaverblad rond Tilburg zich afspeelt, ook al weer voor de 26ste keer. En wat te denken van Roparun. Ongetwijfeld zullen er in de reacties nog wel een aantal meer genoemd worden. Een afwijkende vorm is de 12 uurs in Den Haag. Het verschil zit ‘m hierin dat het team zich niet hoeft te verplaatsen. Men blijft op zelfde locatie. Een stuk spanning en hectiek minder. De verplaatsingen van lopers,fietser en auto’s is spannend. Ben ik op tijd op het wisselpunt? Stuurt de fietser me niet verkeerd? Blijft er geen auto achter op het wisselpunt? Of sterker nog blijft er geen loper achter op het wisselpunt! Dat overkwam mij een paar jaar geleden. Ik kwam van mijn etappe af en werd gewoon vergeten mee te nemen naar het volgende punt waar ik eigenlijk de fiets op moest. Maar goed wij waren niet het enige team dat naar het volgende punt moest. Ja…hoor ik was op tijd.

In Den Haag staan we met 3 teams van webloggers aan de start. Fred, lid van Haagatletiek, die heeft de info beschikbaar. Misschien zijn er nog wel plekken over de liefhebbers of met iets meer nadruk op de werving nog wel een team te formeren. Uit ervaring kan ik zeggen een geweldige dag.
Het spreekt eigenlijk voor zich dat er gisterenavond ook nog wat gelopen is. Een duurloop van 1:15′ over een parcours wat heel divers was. Heuveltjes, los zand, smalle paadjes en ook gewone bospaden. Het tempo lag iets boven de 6’/km. Weersomstandigheden waren goed. Droog en niet al te warm. Een shirt en daar een dun jasje over kon ik goed hebben.

Zondagmorgen,

Ja… gisteren gingen er een no-time 4 vlaaien en een kruidkoek doorheen. Waarom dat zo na een training? Na de eerste Start to Run in maart 2004 wilde een groepje doorgaan op de zaterdagmorgen. De baan is vrij dus waarom niet? Aanvankelijk een groep die een man of 10 groot was.
Onze kantine op zaterdag niet open. Vrijwilligers om de zaak iedere zaterdag te bemensen dat is lastig. Met de horecacommissie wel de afspraak kunnen maken om de laatste  zaterdag van de maand "open" te zijn. Als er dan iemand jarig was geweest in die maand bracht die wel een traktatie mee. De groep die groeide en zo kwam het wel eens voor dat 3 of 4 man tegelijk met hun traktatie kwamen aanzetten. Prima… maar wel wat overdaad. Uiteindelijk hebben we de afspraak gemaakt om 10 euro over te maken op een rekeningnummer en Jet zorgt op de laatste zaterdag steeds dat er wat lekkers is. En als het bedrag op is dan weer de kas spekken. Gisteren werden de inmiddels ex-start to runners van afgelopen maart uitgenodigd om mee koffie te drinken en een stukje vlaai te eten. Is dat nu omkoperij om zieltjes te winnen. Och.. ik weet het niet. Ik denk wel dat het een stukje sfeer tekent bij onze club!

Maar dan de training op zondagmorgen. Dit ploegje komt niet om maar wat vliegen te vangen op zondag. Nee…die willen vooruit. Nou ze kunnen het krijgen. Estafettevormen zijn er zeer voor geschikt om elkaar flink op te stuwen. De groep is niet groot gelukkig wel een veelvoud van 5. We kunnen 4 ploegjes fomeren. Het vierkant dat gelopen moet worden is ieder stuk wel ongeveer even lang maar de ondergrond wisselt per stuk heel erg. Het rondje is 840 m. lang. Hier gaan we het middelste half uur van de training "staal uit bijten". De eerste stukken zit alles nog kort bijeen en er wordt driftig gepoogd om elkaar de hakken te laten zien. "Oh…ja…maar mij ben je zo niet kwijt". Dat hoor je ze bijna denken. Na een kwartier krijg je de eerste toegevers. Dan al moe gestreden en dan moet je nog een kwartier. De meesten kwamen 12 of 13 keer aan de bak. En je denkt wel de rust is steeds lang en toch zeg je tegen het einde pfff daar is mijn teamgenoot al weer. Ze lopen steeds sneller zo lijkt het! Of zou de rust steeds korter lijken? Ik denk dat ik het weet maar ik zeg het niet.

Zaterdagmorgen,

Normaal is het op vrijdag mijn loop rustdag. Nou was het gisteren zulk mooi weer dat ik bijna een onbedwingbare lust had om een toertje te maken. Maar al snel bedacht ik: Ja… dat kan ik nou wel doen maar waar blijft mijn geloofwaardigheid als trainer als ik een rustdag voorschrijf en die zelf niet respecteer? Dan toch maar tot vanochtend gewacht. Niet voor niks trouwens want het was net zulk lekker weer.
Moest de klus vorige week met z’n drietjes geklaard worden vandaag met z’n vieren. En er moest zeker gewerkt worden want ieder groepje bestond nog uit minstens 25 man. Als de voortekenen ons niet bedriegen dan moeten er inschrijfformulieren bij gemaakt gaan worden. En wat denk je van de namen?
Dat duurt nog wel een paar weken voordat er een aantal vast in het hoofd zit.
Maar wat een leuk gezicht is dat toch om met een groep als deze een rondje om de vijver in te lopen. Alle kleurige loop kleding tussen het frisse groen.

Dan de baan op! De kern vandaag bestond uit een 1200 -1000 met 200 rust.Dan een volle ronde rust en deze serie nog eens. De starters doen alleen de eerste serie met nog een 800-tje als afsluiting. En zie amper 2 maanden ver en dan al deze omvang.
Ja… en dan komen we de titel van dit blogje. Koffie of thee en een heerlijk stuk vlaai erbij.