Hardlopen

Zondagmorgen,

Ja… gisteren gingen er een no-time 4 vlaaien en een kruidkoek doorheen. Waarom dat zo na een training? Na de eerste Start to Run in maart 2004 wilde een groepje doorgaan op de zaterdagmorgen. De baan is vrij dus waarom niet? Aanvankelijk een groep die een man of 10 groot was.
Onze kantine op zaterdag niet open. Vrijwilligers om de zaak iedere zaterdag te bemensen dat is lastig. Met de horecacommissie wel de afspraak kunnen maken om de laatste  zaterdag van de maand "open" te zijn. Als er dan iemand jarig was geweest in die maand bracht die wel een traktatie mee. De groep die groeide en zo kwam het wel eens voor dat 3 of 4 man tegelijk met hun traktatie kwamen aanzetten. Prima… maar wel wat overdaad. Uiteindelijk hebben we de afspraak gemaakt om 10 euro over te maken op een rekeningnummer en Jet zorgt op de laatste zaterdag steeds dat er wat lekkers is. En als het bedrag op is dan weer de kas spekken. Gisteren werden de inmiddels ex-start to runners van afgelopen maart uitgenodigd om mee koffie te drinken en een stukje vlaai te eten. Is dat nu omkoperij om zieltjes te winnen. Och.. ik weet het niet. Ik denk wel dat het een stukje sfeer tekent bij onze club!

Maar dan de training op zondagmorgen. Dit ploegje komt niet om maar wat vliegen te vangen op zondag. Nee…die willen vooruit. Nou ze kunnen het krijgen. Estafettevormen zijn er zeer voor geschikt om elkaar flink op te stuwen. De groep is niet groot gelukkig wel een veelvoud van 5. We kunnen 4 ploegjes fomeren. Het vierkant dat gelopen moet worden is ieder stuk wel ongeveer even lang maar de ondergrond wisselt per stuk heel erg. Het rondje is 840 m. lang. Hier gaan we het middelste half uur van de training "staal uit bijten". De eerste stukken zit alles nog kort bijeen en er wordt driftig gepoogd om elkaar de hakken te laten zien. "Oh…ja…maar mij ben je zo niet kwijt". Dat hoor je ze bijna denken. Na een kwartier krijg je de eerste toegevers. Dan al moe gestreden en dan moet je nog een kwartier. De meesten kwamen 12 of 13 keer aan de bak. En je denkt wel de rust is steeds lang en toch zeg je tegen het einde pfff daar is mijn teamgenoot al weer. Ze lopen steeds sneller zo lijkt het! Of zou de rust steeds korter lijken? Ik denk dat ik het weet maar ik zeg het niet.