Hardlopen

Woensdag,

Op de dag dat in het zuiden het carnavalsseizoen begint op 11-11 en het feest van St. Maarten wordt in België wapenstilstandsdag gevierd. Een door doordeweekse zondag bij onze zuiderburen. Zo ook worden er wat loopevenementen georganiseerd. Een van die loopwedstrijdjes is een halve marathon van Deinze naar Aalter. Vorig jaar deed ik er al eens aan mee.

Vandaag gingen Maurice en ik op pad om wat haaswerk te doen op deze wedstrijd. Al voor 9.30 u was ik in Eindhoven. Op het gemakje alsof we tijd in overvloed hadden richting Bellem (Aalter)  het ging lang goed.
Totdat we in Gent geraakten. In Gent? Och we werden maar 1 afslagje te vroeg van de weg gestuurd. Niettemin kwamen we ook weer op het juiste pad terug en toch nog mooi op tijd. Een heel pak bloggers zat ons al op te wachten. Althans dat dachten wij. Na een kop koffie de bus in. Op naar Deinze. Deze bus met bloggers wordt de jeneverbus genoemd. Waarom? Tja… als een paar flessen ondertussen soldaat gemaakt worden daar is de naam mee verklaard.

Dan de wedstrijd. De start is wat moeizaam. Het is er druk. Er wordt een leuk treintje (busje) gevormd. De afspraak was dat we het busje tussen 1:43′ en 1:44′ terug zouden brengen in Bellem. De eerste km in 5’20" begint al goed moet meteen al bijna een halve minuut goed gemaakt worden. Niet te snel proberen te doen. Kilometer aan kilometer halen we steeds iets terug en op 10 km komen we door in 49’16". Terug wat we verloren hadden. Dan op iets meer dan 14 km. komt er een brug. Nou weet ik dat Katrien er nooit zo blij mee is. Maar ze gaat prima mee naar boven. De 90 graden draai betekent wel dat we een stuk meer last krijgen van de wind. Het busje is inmiddels ook wat gekrompen.
Een paar zijn er vanachter afgevallen. Dan op 18 km weer een brug. Ik moet nog al eens achterom kijken van wat er achter me gebeurt. Nu niet meer alleen kijken ook verbaal al eens wat roeren want het wordt te stil achter ons. Zou het dan toch??? Op dit ogenblik zijn we ook maar met drie mensen meer. Met nog ruim 2 km te gaan zit er nog steeds een PR in voor Katrien. Ja… met 2 km te gaan. Volgende 10 km in 48’55". Tjee… wat kan zij afzien. Drie..nee…wel vier keer sterft ze op dat laatste stuk. Houdt toch nog wat leven over om met een PR 1:43’22"de finish over te gaan. Ik vraag haar om met haar armen in de lucht de finish over te gaan. Lukt gewoon niet meer.

Een kwartiertje later zit er weer leven (lees verbaal leven) in. Met de binnenkomst van de rest van de bloggers wordt het een geweldig leuke afsluiting van een dagje lopen in België.
Nog een een kleine twee uur rijden en we zijn weer thuis na een prachtige dag van haaswerk. Lees ook het verslag van Maurice. Met dank aan de Eddie voor de foto’s.