Zaterdagmorgen,
In een recreanten loopwereldje gebeurt altijd van alles. Iedere week is er eigenlijk wel iets bijzonders aan de hand. Is er wel iemand die een blessure heeft opgelopen, "ik ga er mee stoppen want", "mag ik toch nog lopen nu ik zwanger ben" tot "ik ga voor 10 weken naar Malawi om vrijwilligers werk te doen". Dat maakt het begeleiden van recreanten zo enerverend.
Zeker ook als na de training een grote groep blijft hangen om samen in de kantine koffie te drinken. Mensen die een tijdje geblesseerd zijn komen even bijkletsen. Een loopster die 5 weken geleden bevallen is komt haar dochtertje Jula showen. Dat bedoel ik met enerverend. Niet alleen van de training kun je genieten maar zeker ook van de zaken die er om heen gebeuren.
Nee….ik wil dit voorlopig nog niet missen.
Vandaag bij het loopscholingsdeel weer eens een poging gedaan om een nieuwe beweging aan te leren. Ja…ja… de vooruitgang moet er in zitten. Dat valt nog niet zo mee. Het moest er uit zien als het embleem van de Gazelle fietsen. Nog ver van huis.
Dan ging de kern van de training beter. Net als afgelopen woensdag 1000-600 en dat 2 keer. Niet te lang in omvang want dan kunnen ze iets langer blijven hangen.
Voor mij zijn het nu even de zaken om de trainingen heen 😦 maar ook weer niet teveel gebak 😉
taart: ook bij de Keien is het altijd lekker eten 🙂
Ben met Kaatje eens ! de titel deed ons schrikken maar twas weer eens dik in orde gelijk we hier zeggen 🙂 vooral die taart spreekt me aan :-)))
Mijn loopmaatje Wendy (je kent haar nog van de weblogloop over de hei) is tot ver in haar zwangerschap blijven lopen (totdat het echt niet meer mocht) en daarna nog blijven fietsen en zwemmen. Het zit er gewoon in. Morgen ga ik haar baby bewonderen en hopelijk kunnen we over een paar maanden weer eens samen lopen. Ik mis haar wel maar het heeft een goede reden 🙂
Tiny jij bent er echt nog één van de oude stempel he? Die fiets is vast van ver voor 1970, gekregen toen je naar de middelbare school ging en altijd zuinig op geweest?
de training wordt heus wel terug opgepikt maar lopen is nu eenmaal niet het hoofddoel van een recreant he
en zaken die er om heen gebeuren moeten gevierd worden, dan wel er moet bij worden stilgestaan… en dat doen we met: taart 😉
Dat is het leuke van een club en dat mis ik wel ! Ik moet er goed over gaan denken , om misschien ook in clubverband te gaan trainen !
groetjes jetty
wauw ! dit is interessant ! Ik bedoel dan even louter taalkundig. Bij ons (Vlaanderen) is ‘enerverend’ : wat op de zenuwen werkt, waar je horendol van wordt. Even was ik ongerust toen ik de titel van je berichtje las, maar ’t valt dus heel goed mee !
Ja, ik kan me goed voorstellen dat wat er allemaal omheen gebeurt, de training des te enerverender maakt!