Hardlopen

Pinksterweekend.

Beginnen bij het begin. Een poging daartoe tenminste. Waarschijnlijk zal niet alles in chronologische volgorde staan. Maar ja..dat was het weekend ook niet.

Zaterdagochtend zouden mijn 4 loopmaatjes van ons team bij ons zijn om op tijd te vertrekken naar Spijkenisse naar het bedrijf waar Tante Toos onderdak heeft gevonden. Met een enigszins verlaatte bakker op weg dan naar Parijs. Je kunt geen 120km/u met onze ouwe maar betrouwbare tante. Dat kost wat reistijd. Onze 2 gesponsorde busje blijven achter haar.

Eenmaal in Parijs zal er wat gegeten moeten worden want het eerste subteam moet om 19.35 u voor het eerste blok van ruim 60 km op stap. Wat liet zich de nasi goed smaken. Een bodem om op vooruit te kunnen.

De start. Wat vond ik het een eer en voorrecht om het spits te mogen afbijten. Het eerste kipppenvelmoment. Zo zouden er nog velen volgen. Mijn loopmaatjes volgden mij op de fiets gewoon om het feit dat er in het eerste stuk geen verzorgend verkeer mag zijn. Die komen pas na een km-tje of 8 bij hun lopers. Ook die momenten zouden er nog een aantal volgen. Wat werd er goed gelopen, wat werd er goed kaart gelezen door onze fietsers en wat te denken van van onze chauffeurs en de catering. De avond begon te vallen. Hesjes aan en lampen op. Een stuk van 14 km in het donker zonder verzorgingsverkeer. Met 3 lopers op te lossen. Avontuurlijk.

De aankomst dan. Team 2 in de startblokken maar eerst maar eens ruim de tijd en aandacht geven hoe het was en de tips voor hoe het waarschijnlijk worden zal. Een koude nacht zal het worden. Succes en go…go!!
De bus in. Eerste dilemma.  Eten? Slapen? Of slapen en straks eten? Maar dat is weer kort voor de nieuwe start. Ik zelf eet en drink  wat. Dan mijn slaapzak in. Ik hoor de bus wegrijden naar zijn volgende locatie. Slapen zei je toch?

Het is nog donker. Het is koud. Zal net niet onder het vriespunt geweest zijn. Wat een mooie morgen is het. Team 2 binnengehaald en wij weer van start. De eerste blokken van 2 km voor iedereen wat moeizamer. Op gang zien te komen. De zon er bij en en het komt helemaal goed. De tempo’s weer zoals ze waren of nog iets sneller. Kleding gaat voor een deel uit. Ik loop zelf met een korte broek en een hemd. Heerlijk weer. Drinken en eten na iedere aflossing van 2 km . Hier besef je jezelf maar weer eens terdege wat het betekent een gezond lijf te hebben. Aankomst steunpunt Sophia. Worst en muziek!  Rusten voor een blokje van een uur of 5! Rusten zei je toch? Proberen om maar wat te slapen. Maar ja… mijn hele ritme ligt op zijn achtertste.
Niet alleen het ritme dat in de war is. Het gebrek aan slaap doet zich gelden.

Team 2 zwaait ons uit en zal met de km’s van deze etappe ons weer op Nederlandse bodem brengen. Niks geen Franse namen meer maar gewoon Bergen op Zoom. Boulevard,Tante Toos, zwembad, eten, douche, moe!!

Wat maken er sommige dorpen een feest van. Geniet er maar van. Jij hebt een lijf dat het kan. De gedachte bij anderen die dat niet meer kunnen. Ondertussen moet team 2 het maar oplossen zonder begeleidende auto. Eten en drinken mee in de fietstassen. Straks in Klaaswaal gaan we ze weer helpen voor het laatste stuk van 34 km. door feestende dorpen. Ieder oogst bewondering. Ieder team oogst bewondering en binnen ieder team groeit de trots wordt de rug weer recht, het tempo weer omhoog en de pijntjes verbijtend.

Dan de finish over op de Coolsingel. Nog een afzakker pakken bij de stalling van onze Tante Toos die ook weer in de belangstelling stond en dan vlug naar huis en wat slapen.