Hardlopen

Dinsdag,

Jaja… ik weet het! Dit jaar is nog niet voorbij maar voor mij en mijn gezin was de Zeeuwse Kust Marathon wel de afsluiting van een heel bijzonder jaar. Zoveel hoogtepunten kun je volgens mij normaal nooit in een jaar gepropt krijgen.

Het begon allemaal al in het begin van januari. Ik werd toen 65. Onvoorstelbaar wat voor felicitaties je allemaal krijgt. Het werd een dag die niet werd gevierd met een feestje. Gewoon heel ingetogen thuis met onze jongens en een paar vrienden. Meer hoefde dat niet zijn.

Het volgende feestelijk moment was de weblogloop op 27  februari. Echt lopers/loopsters uit het hele land en daarbuiten aanwezig om wat wss wel als natste zondag van 2011 de boeken in gaat. Wat was het nat en koud maar hoe warm naderhand na een heerlijke douche in ons clubhuis. En het eten? Wat kunnen sporters een berg eten verstouwen. Wat deed ons dat deugd. Dit zijn de momenten waarop je mij een biertje ziet drinken. Dan heb je te maken met een zeer tevreden persoon. Natuurlijk vergeet ik het cadeau niet dat wij kregen. Een prachtig weekend naar Brugge.

Dan is op 12 maart onze trouwdag 40 jaar geleden dat Sjan en ik trouwde. Wat gaat dat toch snel. Kan me nog levendig voor de geest halen dat er destijds s’morgens sneeuw lag. Ook deze dag lieten we eigenlijk nagenoeg met de stille trom voorbijgaan op een heerlijk diner na met ons gezin. Ook dan merk je weer dat je met sporters van doen hebt.

Met een paar maanden verder wordt Sjan 65. Een paar dagen later een tuinfeest gepland. Niet in onze tuin, op een balkon kun je niet zoveel kwijt. In deze tuin dus wel. Was het met de weblogloop de natste dag 4 juni was het de mooiste dag van het jaar. De hele dag scheen de zon en altijd buiten kunnen zitten tot diep in de nacht was het heerlijk weer. Niet alleen prachtig weer het was ook een schitterend feest. Die ook maar iets tekort was gekomen had dat aan zichzelf te wijten.

En dan als afsluiting de Zeeuwse Kust Marathon. Jeroen, onze oudste, Ruud, de jongste, en ik, niet meer de jongste, zouden deze marathon lopen. Sjan zou op zondag de wandelmarathon doen. Een uitdaging denk ik voor mijn gezin.
Aanvankelijk leefde de gedachte dat wij wel tegelijk op zouden lopen maar gaandeweg richting 1 oktober is dat plan van tafel gegaan. Niet ieder van ons is in de gelegenheid om er voldoende voor te trainen.

Mijn resultaat heb ik in mijn vorige blogje beschreven. Jeroen ging met mij ongeveer 15 km mee gelijk op dan start ik ook niet te hard was zijn overweging. Ruud zou iets behoudender vertrekken. Hij had het minste tijd gehad om te trainen en is een loper die liever nog bij -10 loopt dan bij +5. Niet zijn weertje dus. Maar binnen 5 uur na de start waren we alledrie de finishlijn gepasseerd. Geloof me als ik zeg dat ik best trots ben op dit resultaat. Bij een diner met ons 5-en werden alle belevingen nog eens doorgesproken.
Tijdens het eten een sms-je dat ik eerste was geworden in mijn categorie. Toen zat het toetje er niet meer in voor de prijsuitreiking.

Dan staat er de laatste krachtmeting nog open. Om iets over 5 zitten Sjan en ik al aan het ontbijt. De bussen vertrekken naar Burg om 6 uur. Veel wordt er niet gekletst. Het is voor ons beiden behoorlijk spannend. Wel goed getraind maar wat gaat het brengen op dit zware parcours. We zullen het straks weten.
Jeroen en ik gaan op de fiets naar Vrouwenpolder. waar we Sjan en haar vriendinnen de eerste keer gaan zien. Het duurt verdorie wel lang. Te lang geklets onderweg of loopt het niet. gelukkig te lang gekletst. Ze komen nagenoeg als laatste het strand op.
Onze volgende stop zal Domburg zijn. De dames hebben kennelijk tijd genoeg en ondergaan in de Rode Kruistent een massage voor de bovenbenen en de kuiten.
Dan moet er uiteindelijk nog hard gewerkt worden om op tijd(18.30) in Zoutelande bij de finish te zijn. Eerlijk is eerlijk dan gaat er ook echt het gas op. de laatste positie zijn ze snel kwijt. Nog ruimschoots op tijd gaan  de dames met zijn 4-en over de streep. Dju toch… zo maar 10 uur onderweg geweest met deze temperaturen.
Wat een mateloos respect voor deze prestatie.

Als dit geen enorm mooie afsluiting is van dit feestjaar dan weet ik het ook niet meer. Het is allemaal nog beter dan dat ik me ooit voor ogen heb gehouden. Niet alleen ben ik erg trots op de prestatie van Sjan maar ook van de jongens gewoon omdat ik weet dat het voor hun ook een enorme aanslag is geweest op hun tijd. Ik acht het ook niet zo voor de hand liggend dat deze sportieve prestatie zich nog ooit herhaalt.