Donderdag,
Nog steeds eigenlijk mijn gedachten bij het uitzonderlijke weekend dat wij op Terschelling mochten doorbrengen. De prijs die wij met ons team in 2010 behaalden als best start to run locatie van Nederland. En ik heb er van genoten van de eerste tot de laatste minuut. Wat me trouwens het meest is bijgebleven dat is het samen oplopen met Inge. Geweldig om met haar amper een meter uit elkaar ruim 4 uur lang te lopen. Soms was het stil, soms moest er gekletst worden. Wat kreeg ik gaandeweg een bewondering voor haar. Gewoon niet “piepen” maar lopen. Die mentaliteit daar hou ik wel van.
Maar ook aan dit bijzonder weekend is een einde gekomen en word je weer geconfronteerd met de orde van alle dag. Een volgende startnummer valt op de deurmat. Het boek van Zeeuwse Kust Marathon wordt bezorgd. Je moet weer naar de volgende crematieplechtigheid. Is het eigenlijk allemaal wel zo gewoon? Of het allemaal gewoon bijzonder? Voor mij vind ik het apart. Wat biedt mij het hardloopleven toch veel. Wat er tzt ook ooit gebeuren zal. “dit nemen ze me niet meer af”
Ook de eerste baantraining is weer verleden tijd. Om gisterenavond naast de baan te staan moest je weer wat warms aan. Het werd na 8 uur behoorlijk koud. Ook de eerste duurloop is weer geweest. Vanmorgen om 8.30 u. een uurtje door ons natuurgebied gelopen. Het herstel lijkt zich goed door te zetten. Moet ook wel want over ruim een week dan staat de zevenheuvelenloop op het programma. Voor de 20ste? Voor de 21ste? Ik weet het niet precies. Het zal me eigenlijk ook worst wezen. Wat ik wel weet dat er van onze club weer velen aan de start zullen staan. Kijk… en dat vind ik dan weer leuk! Voortvloeisel van de prijs die wij verdienden vorig jaar.