Hardlopen

Zaterdagmorgen,

Zo nat was het!

Is het al de hele week regenachtig weer geweest op deze zaterdag is het al niet veel anders. Bij het naar de baan fietsen nog maar een beetje maar in de loop van de morgen steeds meer. Zeker bij de kern van de training bij de 300-tjes in 2 series van 5 goot het werkelijk. Ik vroeg aan paar lopers of ze ’s avonds op een feestje zouden kunnen uitleggen wat hier nou de lol van was. Dat zou wel een probleem opleveren wss. Diegene die met de trainingen bezig waren gingen echt onverstoorbaar hun gang. Douchen, droge spullen aan en je bent weer het mannetje dan wel vrouwtje. Nik mee geleden.

Zaterdagmiddag,

Ingang van de abdij

mooi restauratiewerk!

Tas ingepakt om te vertrekken naar België om daar morgen te gaan trailen. Maar nu eerst naar de abdij van Val-Dieu maar net een stukje onder Maastricht. Een aantal van de groep die we daar zouden ontmoeten deden daar een wandeling en naderhand gezamenlijk een lekker biertje drinken.
Nooit geweten dat daar zo’n mooie abdij was met een prachtig gerestaureerde watermolen met 4 stellen maalstenen en een grote hoofdas waar middels drijfriemen allerlei soorten gereedschap kon worden aangesloten. Tussen de maalstenen een restaurant.
Vervolgens naar Olne om ons startnummer op te halen en de verblijfskosten in het kasteel te betalen. Het laatste jaar dat het “Chalet” de houten kantine er zal staan. Waarschijnlijk zal het nieuwe gebouw volgend jaar wel klaar zijn.
Met nog even een bezoek aan een Italiaans restaurant wordt de bodem gelegd voor morgen.

Zondag,

Het "Chalet"

Redelijk goed geslapen bijna net zo lang als ik thuis zou doen. Dus ruim op tijd voor het ontbijt van 8 uur. De geplande start was om 10.00 u. Maar het was wel duidelijk aan de rij van wachtenden op hun nummer of bij de inschrijving dat de beoogde starttijd bij lange na niet gehaald zou worden. Niemand die er ook maar een ogenblik om maalde.
Een kwartiertje later werd er voor vertrek geblazen. Ik denk met zo’n 800 starters op weg. Het regent voor de verandering eens niet. Het eerste stukje asfalt gaat redelijk naar beneden. De valkuil om te snel van start te gaan. Na een begraafplaats begint het. Een niet al te breed pad steil naar boven. Hier tekent het zich ook al af hoe het parkoers zal zijn. Modderig en glad. Goed opletten waar je je voeten plaatst anders glij je zo weer terug. Dit stuk zal nog heilig zijn van wat ons nog te wachten staat. Grote stukken door beekjes met grote stenen en stromend water naar beneden maar ook weer naar boven. De eerste ronde van 12 km daar doe ik ruim 1:20′ over. Even goed drinken wat eten dat kost me een paar minuten.

Volgende rondje

Op weg voor rondje 2 van 11 km. Deze ronde is qua modder iets beter te doen, aanvankelijk dan. Maar uiteindelijk nagenoeg hetzelfde. Wel zit er een geasfalteerde klim in van een km of 3. loop hier nog al wat lopers voorbij. Ik voel me best goed eigenlijk. Ben ook weer vlugger bij het startpunt dan dat ik gedacht had. In ongeveer 56′ ben ik er al. Goed doorgelopen dus.

zwoegen

Bij het ingaan van de 3de ronde merk je al snel dat het aantal deelnemers nu al drastisch is teruggelopen. Kennelijk velen die maar 2 rondjes doen. Het eerste deel is geasfalteerd en loopt naar beneden. Ik loop toch maar met de rem erop omdat ik weet dat alles wat ik nu naar beneden loop moet ook weer naar boven. Bij het rechtsaf afdraaien het bos in daar is het al te doen. Omhoog en stevig omhoog. Hier maak ik de afweging om maar een stukje naar boven te wandelen. Het is nagenoeg even efficiënt dan hardlopend naar boven en je bovenbenen blijven wat beter in orde. Als ik weer op gang ben speelt het voor de eerste keer: “zou ik toch ook gaan voor rondje 4?” Even later is die gedachte weer verdwenen. Toch steekt het gaandeweg steeds weer de kop op. Het loopt nu eenmaal nog steeds opperbest. Een man komt mij voorbij. Hij ziet aan mijn shirt van welke club ik ben en zegt tegen me dat zijn zus bij onze club loopt. Natuurlijk ken ik haar. Hij vraagt me ook om de laatste ronde mee in te gaan. Ik laat mijn verstand het maar winnen van het gevoel en finish in 3:18′. Een kleine 3′ langzamer dan vorig jaar. Nu nog redelijk fris. Vorig jaar steendood.

Het beste lijkt er wel af te zijn!

Nu het laatste avontuur nog van deze dag voordat we naar huis vertrekken. Douchen. Het is een hele kunst om je droge spullen ook droog te houden. Met het water is niks mis mee dat is heerlijk warm. Je moet alleen een ketting vast blijven houden anders stopt het water en het wast met 1 hand zo lastig zeker als de achterkant van je benen tot boven de knie vol met modder spatten zitten. Maar uiteindelijk lukt dit ook.
Iets na 4 uur rijden we naar huis. Een prachtige loop. Volgend jaar weer? Misschien wel. Een tweetal foto’s heb ik gebruikt van Gert.