Maandagavond
De meesten die mij als loper kennen weten dat ik al een paar jaar meeloop met Roparunteam RTZN. Ook dit jaar is dat weer het plan. De voorbereidingen zijn ook al weer gestart. Ook bij de centrale organisatie is het druk om alles weer in goede banen te leiden zeker nu er ook teams gaan starten vanuit Hamburg. Er komt een extra dimensie bij.
Als deelnemer hoor je natuurlijk wel van de doelen die gesteld zijn maar in de praktijk merk je er niet zoveel van tenzij het iets korter bij komt. Hoezo….iets korter bij komt? Nu is het zo dat een overbuurmeisje ernstig ziek is en onlangs kreeg ik van haar vader te horen dat zij met haar hele familie binnenkort naar een vakantiebungalow mogen in het Zeeuwse. En niet zo maar een dagje maar een hele week van vrijdag tot en met vrijdag. Kijk en dan komt een doel waarvoor je loopt wel heel erg kort bij.
Tijdens mijn duurloop van gisterenavond, ondanks dat ik met een mooi groepje samenliep, was dat wel in mijn gedachte. Zo zelfs dat, wij liepen een rondje in de tegengestelde richting dan gebruikelijk, er ogenblikken bij waren dat ik me even afvroeg waar ben ik nu precies. Een rondje wordt dan ineens wel heel erg anders. Het zou volle maan moeten zijn maar het was zo bewolkt dat we geen maan gezien hebben. Ja…nat van het miezerregentje dat er viel. Toch maar mooi 16 km weggetikt.
Als hetgeen je je voor inzet zo dichtbij komt, krijgt het inderdaad wel even een hele andere dimensie. Tegelijkertijd voel je het voorrecht dat je hebt dit te kunnen doen.
Fantastisch dat je je weer gaat inzetten voor een heel mooi doel.
Prachtig dat het nuttige en leuke zo goed te combineren is bij de Roparun. Onze omgeving wordt op dit moment nogal geteisterd door allerlei vormen van kanker, het is goed dat we hier een klein beetje iets aan kunnen doen zoals voor jouw buurmeisje.
Ik vind dit heel mooi verwoord! Het lijkt mij ook erg mooi om daar iets aan bij te mogen dragen.
Ja, zo komt het wel heel dichtbij en weet je meteen weer waar je zo’n roparun voor doet!