Maandagavond,
dreiging!
Voor de groep een duurloop van bijna 2 uur. Voor mij een herstelloopje van een uur. Met de trainers die op de baan actief zijn heb ik de afspraak lopen dat ze zich aan ons niet moeten storen. Gewoon het complex afsluiten ook al zijn wij niet terug. Ik neem neem mijn sleutels mee en kan altijd binnen.
Met het groepje de route even doorgesproken en ik draai na een halfuurtje om en loop nog met een paar anderen terug. Zit er mijn duurloopje op. Ik doe daarna wat droge en warme spullen aan en fiets de groep tegemoet. Met wat rekenwerk weet je wel ongeveer waar je ze ergens tegen moet komen. Het begint ook een beetje te regenen. Maar alles wat ik tegenkom niks geen loopgroepje. Fiets nog een stukje door. Niks!! Zou er wat gebeurt zijn onderweg? Ja…een beetje ongerust ben ik wel. Het regent harder en hagelen doet het ook. Nu maar omkeren en terug naar de baan. Een flink windje tegen en hagel en regen.
Wat ben ik opgelucht dat ik een deel van de groep zie bij de poort die uiteraard conform de afspraak op slot is. Een ander deel is al naar huis gelopen en halen hun spullen vandaag wel op. De rest staat te blauwbekken van de kou.
Hoe heb ik ze kunnen missen? De groep is gewoon niet over de afgesproken route teruggelopen. Maar hoe ongerust kun je er over zijn?
Mijn herstelloopje ging overigens prima. Van mijn trail niet veel geleden kennelijk.
Hardlopen 
[…] Natuurlijk kan ik daar een half uurtje meegaan en ze daarna tegen gaan op de fiets maar gezien een slechte ervaring in het verleden kies ik er toch maar voor om de volledige twee uur mee te gaan. Niet dat het […]
Hi Tiny,
Na een duurloop van 25 km voor de komende Rotterdam Marathon zat ik wat rond te surfen en kwam via via op jouw blog terecht. Complimenten voor je blog en voor je lopen. Ik ga je een tijdje volgen. Zelf blog ik ook o.a. over lopen. zie http:/djaktief.wordpress.com Als het goed is staat daar morgenavond een verslagje ver de duurloop van vandaag.
groeten,
Dorothé
Balen maar gelukkig kwamen ze weer boven water 😉
Elkaar kwijt raken is zo gebeurd en vandaar hou ik mij hartje wel vast morgen tijdens de Dutch coast ultra-run by night 2012
Telefoon mee, maar ja die kan dan weer door regen en of zweet, naar de knoppen gaan….
Het doet me denken aan een situatie jaaaren terug toen ik met onze kinderen, plus 1 geleend kind (van kennissen aan de overkant van de straat) naar dierentuin Blijdorp was gegaan. Nou was het geleende kind nogal een spring-in-‘t-veld, dus ik had van tevoren tegen haar gezegd dat wij altijd de afspraak hadden elkaar bij de pinguïns te treffen mochten we elkaar onverhoopt kwijt raken. Prima afspraak, maar was nog nooit nodig geweest.
Je raadt het al, leenkind raakte kwijt. Wij naar de pinguïns, maar geen kind te zien. Een eigen kind geïnstrueerd om te wachten en de anderen weer zoeken.
Uiteindelijk kwam ze aan de hand van een onbekende oma inderdaad opdagen bij de pinguïns, ze wist niet waar ze die had moeten zoeken en had iemand aangesproken.
Je begrijpt dat ik erg opgelucht was. Van mijn eigen kinderen kon ik wel inschatten wat ze in zo’n situatie zouden doen, maar van haar wist ik het niet. Er gaan in zo’n situatie veel spookverhalen door je hoofd.
oei, da’s inderdaad wel vervelend en beetje sneu dat ze zich niet aan de afspraak hielden, zo was niemand erbij gebaat natuurlijk…
Ja daar zullen er een paar hebben staan vloeken denk ik zo maar.
Terwijl ik toch degene was die de juiste route fietste. Ik was er op zijn zachts gezegd niet blij mee;-(
En jij had een extra nat fietstochtje erbij te pakken;)