Zaterdagmorgen,
Voor het eerst sinds 3 maanden weer eens een baantraining voor mijn vaste recreantengroep verzorgd sinds het begin van de voorjaars start to run. Nu in de groepsamenstelling met de nieuwkomers. Het wordt bijna tijd om eens op zoek te gaan naar uitbreiding van het aantal trainers op de zaterdagochtend.Als deze groei zo doorgaat dan zijn we daar snel aan toe.
Vandaag zijn we met maar 2 trainers. Ik heb de rest die me altijd helpen bij de start to run trainingen gewoon een dag vakantie gegeven. Ze hebben echt 3 maanden hun uiterste best gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Die vrije dag is dus dik verdiend.
En het duurt al weer niet heel lang of ik doe weer een beroep op hun zaterdagmorgen. September is het al weer vlug.
Zondagmorgen,
In tegenstelling tot gisteren is het hondenweer. Koud, guur en verschrikkelijk nat. De opkomst vandaag erg laag. Ik dacht dat ik de trainers een dagje vakantie had bezorgd? De training die ik in mijn gedachten had maar snel verlaten. Veel te veel plassen en te modderig in het bos vandaag.
Over het geasfalteerde Slingerpad naar het wildviaduct over de A50. Een afstand van iets meer dan 5 km. Gaandeweg komt het tempo onder 6’km te liggen. ik hoor niemand piepen.
Op de plaats aangekomen de eerste keer met het groepje voor 400 m mee naar boven. Nee…niet steil maar wel naar boven. Dan rustig terug.
De volgende 20′ gaan we dat herhalen maar nu niet rustig meer. Nou op eigen tempo en kracht. Mijn tijden op de klok, 1’44’-1’40”-1’36”-1’35”-1’36”. Da’s een tijdje geleden dat ik hier met 15km/uur naar boven liep.
Blijft nog over dat we ook nog 5 km terug moeten. Een natte training. De thuisblijvers? Die hadden ongelijk.
Thuisblijvers, die hebben altijd ongelijk.
Je kent je eigen gezegde: nat worden doe je toch…..
Die plassen daar kan je toch gewoon lekker door heen, nat wordt je toch.