Hardlopen

Zaterdag,

Door allerlei omstandigheden was mijn laatste wedstrijd in de Ardennen half januari. Gelukkig kon de Slachtemarathon op mijn agenda blijven. Maar waar zou ik ergens staan? De voorbereiding lang niet optimaal, het missen van ook maar enig wedstrijdritme. Ik wist het niet.
Een overnachting was ook niet gepland. Vroeg vertrekken dan maar. Rond 1.30 u vertrokken uit Uden. Natuurlijk had ik een poging ondernomen om nog een paar slaap mee te pikken. Niet zo’n geweldig succes!

Het is nog ruim op tijd als ik in Tzumarum bij de sporthal de parkeerplaats oprijd. Tijd voor een bakkie en een paar krentenbollen. Stap ik in de bus die ons naar de start gaat brengen en zie ik Paul, een clubgenoot, zitten. Even wat kunnen kletsen. Dan begint het te regenen en niet zo’n klein beetje ook. Dat hadden we niet besteld.

In het dorpshuis nog maar even binnen schuilen. Ik tref me daar toch een hoop bekenden. Als ik nu namen ga noemen doe ik er waarschijnlijk een aantal te kort.

Kleding inleveren en het startvak in. Tijd om te starten. Nog even wachten op een bus die in het verkeer wat vast zat. Is niet zo erg. Het geeft me wel even de gelegeneid om met Maaike te kletsen die voor haar eerste marathon gaat. Als Friezin een mooie uitgekozen. Tja..wat nerveus is ze wel. Niks ongewoon.

Bam…het startschot. Maar eens voelen hoe het gaat. Laetitia haalt me in en we lopen samen lekker te kletsen. Het brengt zeker in zo’n eerste gedeelte wat ontspanning. Nagenoeg bij het 5 km punt gaat het voor haar te snel en bij de drinkpost ben ik haar kwijt. 5 km tijd 27’47”. Goed voor een eindtijd van onder 4 uur.

Soms regent het wat, soms is het droog. De volgende 5 km gaan iets sneller. 27’05”. Een stukje grasdijk is erg glibberig. Links het grasrandje is het minst glad zo lijkt het. Vandaag mijn marathon maar eens in stukjes hakken van 5 km. Ik zei al ik weet absoluut niet wat er mogelijk is. Onderweg van alles te zien. Het parcours is mooi aangekleed. Volgende blokje van   5 km in 26’53”. Toch weer iets sneller. Gaat me dat opbreken? Op naar het 20 km punt. Mijn eerste gel naar binnen werken. Door het slingeren van de dijk heb je de wind al eens mee of iets tegen. Het volgende blokje in 26’20”. Ik heb me wel al eens eerder op een marathon in deze fase rijk gerekend.

Eigenlijk loopt het best lekker nog. Claudia en Richard ben ik inmiddels kwijt. Richard moest een paar keer een dixy opzoeken. Dat loopt niet lekker. Van 20 naar 25 km in 26’09”. Niet rekenen maar gewoon ontspannen naar 30 km zien te lopen. Ja..dat zal wel: “ontspannen naar 30 km lopen”. Weer een stuk grasdijk met wat schuine kantjes. Een paar keer bijna onderuit en op 28 km dus helemaal. Ik maakte me schuiver. Mijn eerst gedachte: “kramp in mijn kuit?” In de eerstvolgende 100 m trekt het nare gevoel weg. Gelukkig. Blokje 5 km in 27’00”. Iets verval met die valpartij dat kan ik hebben.

In het volgende stuk trekken ze de hemelsluizen nog maar eens open. Maar goed nat was ik toch al. Ik kan nog steeds redelijk op mijn tempo blijven zonder te hoeven forceren. Met een voorbereiding die ik had verbaasd me dat  eigenlijk wel. Het is steeds een beetje stuivertje wisselen met een duo in gele shirts. Dan zijn zij wat voor en dan ik weer. De wind hier is in het algemeen niet in het nadeel. Merk het ook aan de volgende 5 km tijd. 26’07”

Nu weer een grasdijk op. Wat minder glad maar wel erg nat. Het sopt. Ik denk dat het een voordeel voor me is dat ik gewend ben om te lopen op zachte ondergrond. In de verte zie ik een steile brug. Oei…die gaat pijn doen denk ik. Er staan wat stewards die bij die waarschuwen om maar te wandelen zowel op als af. Goeie aanbeveling. Met het natte gras en het wandelen op de brug in 28’18”. Logisch eigenlijk.

De laatste 2 km in. In de verte zie ik al het finish gebied. Vlaggen langs de route en het wordt steeds drukker. Leuk om in zo’n laatste fase nog even extra te worden aangemoedigd. Ik klok af in een nettotijd van 3: 47’49”. Wat ben ik hier tevreden mee.

In het finish gebied zie ik een jongedame. In het najaar liepen we samen een stuk gelijk op in de Berenloop. Nu liep ze niet mee en vertelde me heel trots dat ze zwanger was van een tweeling. Ook Wendelien zie ik in het finishgebied nog. Onderweg stond ze me al enthousiast aan te moedigen.

Dan hoor ik mijn naam afroepen door de spaeker, de vader van Michel. Ja…die bij onze start to run sessies de schoenen presentatie wel eens doet. Ik zag hem onderweg ook al een paar keer.

Ik mag op het podium plaatsnemen. Winnaar bij de 65+. Daar had ik dus helemaal geen rekening mee gehouden.

De bus weer in en naar de sporthal om lekker te douchen. Vervolgens zal er nog bijna 240 km gereden moeten worden om naar huis te komen. Iets na 3 uur ben ik thuis. Dat was met het dagje wel. Nu na een nachtje slapen voelen mijn spieren eigenlijk best goed aan dat is na een marathon wel eens veel slechter geweest.