Vrijdagmorgen,
Berenklauw bloeit.
Al weer bijna een week geleden dat de Slachtemarathon was. Waar ik me eigenlijk enorm over verbaasd heb is dat ik er ogenschijnlijk weinig mee geleden heb. Ik bedoel dan in de vorm van vermoeidheid of spierpijn. Niks van dat alles. Gelukkig.
Op zondag, de dag nadien, ben ik met de groep naar het bos gegaan. Weliswaar niet volop mee getraind maar wel gewoon mee in- en uitgelopen.
Toch ben ik op maandag bewust niet meegegaan voor een duurloop het zou wss. wat overmoedig geweest zijn. De baantraining op woensdag en een duurloop op donderdag ging wel gewoon door.
Het werd op donderdag dan wel geen duurloop van een paar uur maar 1:15′ waren we wel onderweg. Dus het lijkt er op dat de Slachte goed verteerd is. Zou het over 4 jaar nog eens kunnen? De tijd zal het leren.
Hardlopen 
In Rotterdam stond ik in het startvak met iemand die 80 was en net zo serieus was als jij, dus een goeie kans over 4 jaar , maar je hebt het helaas niet altijd zelf in de hang.
Goe dat je zo snel hersteld was, Dat is nooit te voorspellen.
Leuk om je te zien.
Groet Mo
Hoi Tiny,
Dat heet toch actief herstellen? Rust roest, maar je moet niet overdrijven. Zelf hou ik me nog wel aan het advies van net zoveel dagen kalm aan als de afstand in mijlen was na een wedstrijd. Ik weet niet meer van wie dat komt en of het niet achterhaald is, maar mijn lijf heeft wat meer rust nodig dan het jouwe. Misschien was je ook wel zo goed omdat je minder voorbereid was. Je had gewoon nog energie over 😉
groetjes,
Dorothé
Geweldig dat je zo makkelijk herstelt na een marathon die toch niet de makkelijkste was. En of jij dit over 4 jaar weer kunt? Ik heb er alle vertrouwen in!