Hardlopen

Maandagmorgen,

Eerste hardloop foto.

Schreef ik onlangs over mijn eerste halve marathon ooit. Mijn tweede staat me ook nog helder voor de geest. In het voorjaar van 1988 was er in Veldhoven de City Halve Marathon. Een van mijn collega’s was daar geboren en vroeg me om daar eens mee te doen. Oké..met z’n tweetjes is altijd gezelliger dan alleen.

Er was een na-inschrijving want inschrijven op internet? “Wat is dat”? Een halve marathon over 3 rondjes van ruim 7 km.  Ik herinner me nog goed dat het liep als een trein in ieder geval de eerste helft van het eerste rondje. Toen kwam er wind en wat regen. Nog niet zo veel… regen tenminste wind wat meer. Even later was het geluk met me. Een boomlange vent…nou ja…boomlang? Voor mij dan tenminste. Een prachtige schuilplaats voor de wind.
We gingen samen de volgende ronde in en achterin op het parcours zag ik hem al eens kijken. Er ging me een lampje branden. Natuurlijk wilde hij dat ik ook de kop eens zou nemen.
Ik stak hem voorbij en de de “lange” sloot bij me aan. Dat duurde niet zo heel lang. Al snel hoorde ik hem foeteren en mompelend wat zeggen. Ik verstond het niet. Even naderhand toen snapte ik het. Een grote vloek kwam er uit zo in de trant van: “dju…aan jou heb ik ook geen zak”. Eigenlijk had hij wel gelijk want de meeste wind ging er toch langs en overheen.

Bij het ingaan van de laatste ronde was ik hem kwijt. Hij had de rol moeten lossen. In het derde rondje werd de wind en de regen zeker niet minder. Tegen het einde zie ik op een afstand de finishklok al. Met een stevige eindsprint kon ik mijn tijd nog net onder 1:26′ houden.

Toen wij gisteren in het bos aan het trainen waren en en met een groepje een aantal stevige tempo’s liepen, moest ik hier aan terugdenken. Omstandigheden identiek. Wind en regen. Met dit verschil ik had geen vloekende medelopers.