Hardlopen

Maandagmiddag,

Wat een super loopweer is dit toch!

Ja…morgen een rustdag. Het zal ook eens tijd worden want het was een aardig intensief weekendje. Woensdag en donderdag behoren dan weliswaar niet tot het weekend maar beide dagen werd er wel gelopen. Woensdagavond een baantraining waarbij het aan het begin van de training met de kou nog wel meeviel. Maar gaandeweg werd het aardig frisser. Goed dat ik mijn muts en een paar dunne handschoenen in mijn tas had.

Onze gewone duurloop op donderdag die begon erg fris en een beetje nattigheid maar viel uiteindelijk alleszins mee. Voor het eerst na de marathon weer eens 90′ gelopen. Los,mul zand en de heuveltjes werden niet overgeslagen. Het liep best lekker.

Vervolgens komt op vrijdagavond de groep die zich heeft aangemeld voor Run to the Start aan bod. Nu met start to run erbij de 8ste week dat ze aan het hardlopen zijn. Ik geloof niet dat ze nog ooit zulk een progressie meemaken in hun hardloopleven. Ik durf bijna te wedden dat als je ze nu een 5 km laat lopen dat ze dat nagenoeg allemaal kunnen. Nog 4 weken en dan mogen ze het laten zien op onze Pnemcross. Nee….het is geen superzwaar parcours. Niet meteen voor de leeuwen gooien.

En toen ik zaterdagmorgen naar De Keien ging zat ik er toch nog een ogenblik over in dat de baan misschien wel eens glad zou kunnen zijn. Het was net onder het vriespunt. Gelukkig was dat niet het geval. Wat was het een schitterende ochtend. De lucht stond strakblauw en in het zonnetje was het lekker warm. Aan de schaduwkant van de baan was het aanmerkelijk minder. Na afloop van de training met een flinke club nog boven in de kantine koffie gedronken en een stukje taart gegeten. Het was weer de laatste zaterdag van de maand. Goeie traditie. Je kunt weer eens wat bijkletsen.

even een korte rust.

Autoruiten schoonkrabben was op zondagmorgen het parool. De thermometer in de auto gaf zomaar even min 5 graden aan. Het belooft wel een mooie dag te worden. Op naar Naat Piek. Een parcours uitgezet in mijn gedachte waar een een drietal blokjes van 10′ tempo gelopen kunnen worden.
En of het nou zo was dat iedereen met nagenoeg de eerste nachtvorst een training mee wilde doen dat weet ik niet maar we gingen inlopen en was de groep bijna 35 man groot. Straks de theekan te klein. Maar bij het inlopen merk ik het al. Er is ergens een MTB-tourtocht uitgezet en wedden dat die over mijn plan heen koersen. Precies ze kruisen het 2 keer en een klein stukje tegemoet.
Improviseren! Een ander rondje was redelijk snel gevonden. Het rondje was dan wel iets minder heftig maar de groep een beetje kennende sparen die zich toch nooit. Hanteren het devies: “we zijn er nu toch, dan ook maar stevig aan de bak” Ik mag die mentaliteit wel. Er vlogen steeds meer jasjes uit. Het gaf nog een extra dimensie aan de herfstkleuren. Wat een fantastisch mooie trainingsochtend.

Voor mij was het meteen na de training de auto in en op naar Velp, waar mijn jongste zoon woont. Er staat(stond) een conifeer in de weg van 20 m hoog en een stam omtrek van 180 cm. Kijk en dat soort werk dat ben je dan niet meer gewend.  Ik zal toch nog eens terug moeten omdat hij nog niet in handzame stukken is. Flink werken maar wel leuk. Nee….hoogtevrees heb ik nog steeds niet.

En nu ik dit stukje aan het maken ben heb ik zojuist voor vanavond de route klaar die we gaan lopen in voorbereiding op de Zevenheuvelenloop. We hebben hier dan wel geen heuvels maar een geleidelijk oplopend viaduct dan weer wel. En niemand die zegt dat je dat viaduct niet een aantal keer kunt op- en aflopen. Vanavond 5 keer.

En dan wordt het morgen dus tijd om er weer eens de rust op te gooien. Woensdag mag ik weer;-)