Donderdagmiddag,
zo nat was het dus!
Is de hele voorbereiding van de Zeeuwse Kustmarathon nagenoeg met goed weer verlopen wordt er in de laatste 2 dagen nog roet in het eten gegooid. Roet…nou ja water dan toch. Tijdens het werk op de baan gisterenmorgen begon het al. Eerst een beetje, je gaat er dan niet uit en je werkt door. Later werd het meer, je gaat er dan niet uit want het werk is bijna klaar. Tot je zeiknat bent en dan denk je ik had toch er uit moeten gaan. Want zeg nou zelf werken in de regen is toch anders dan hardlopen als het nat is.
Dus werd s’avonds op de baan getraind en denk je dat het minder regende. Absoluut niet, het kwam met bakken tegelijk uit de lucht vallen. Op onze baan loopt het water naar de binnen toe af.
Zo nat dus!
Dat betekent als er veel water valt de binnenste baan het meest water te vinden is en laat dat nou net de plek zijn waar iedereen het liefste loopt. Zou dat zijn omdat je dan lekker door de plassen kunt stampen of omdat het juist in die baan het kortste is? Je merkt wel aan iedereen als je eenmaal nat bent maakt het niet meer uit of dat je een beetje nat of zeiknat bent. Voor mij dus vandaag de 2de keer.
En vanmorgen dan? Nog een uurtje als trainingsafsluiting voor Zeeland. We gingen van start bij Harrie en draaiden al snel het bos in. Dit hadden we beter niet kunnen doen. De paden helemaal overstroomt en op sommige plekken bijna enkeldiep de plassen. Maar weer snel terug naar het asfalt. Wat is een uurtje lopen toch snel voorbij. Neemt niet weg dat je met deze omstandigheden in een uurtje ook weer tot op je vel nat bent. Driemaal is scheepsrecht.
Nou morgen op naar het Zeeuwse. Om twee redenen vertrek ik met een gerust hart. Enerzijds is de voorbereiding goed geweest en anderzijds weet ik mijn Start to Runners in de goede handen van Maria, mijn trainings-en trainersmaatje. Ik denk dat het een mooi weekend gaat worden. Mijn 5de kustmarathon en ook voor de 5de keer loopt ze mee!
Hardlopen 