Zaterdagmorgen,
goed gevoel altijd!
Ben ik altijd al redelijk vroeg wakker. De eerste nacht op een vreemde plaats vaak nog vroeger. Kijk ik naar buiten zie ik dat het regent en waait. En niet zo’n klein beetje ook. Om 8 uur aan het ontbijt. Bodempje leggen voor vandaag. Dan volgt de kledingkeuze. Niet alleen voor mij maar ik denk voor veel lopers een lastige keuze. In een korte broek ga ik sowieso. De moeilijkheid is even doe ik een thermoshirt onder mijn hemd of niet. Twijfel nooit zo erg lang.
De bus in samen met Ruth, Harrie en Richard. Lekker vroeg in de sporthal waar je iedereen ziet binnenkomen. Heerlijk om weer met een aantal bekenden wat bij te kletsen.
Dan op naar de start en het is opgehouden met regenen en het waait ineens een stuk minder hard. Er gonst al een gerucht door het startvak: “dit wordt een editie voor watjes”. Ik denk er het mijne van want het blijft de Kustmarathon.
De start dan. Behoorlijk aan de rustige kant vertrekken want wat vooral voor deze marathon geldt,loop eerst eens 20 km in en loop daarna een halve marathon. Voordat je de Scheldekering opgaat loop je over een stukje strand. Hier zie ik voor de eerste keer mijn familie. Dan realiseer je jezelf weer even waarom ik hier loop. Het zonnetje komt erbij en ongemerkt gaat het tempo dan toch enigszins naar boven. Het zou me wel eens kunnen gaan opbreken.
Bij Vrouwenpolder het strand opdraaiend begint het serieuzere werk. Hiet wel de wind tegen niet dat het stormt maar wel het windje tegen. De opgang bij de Piraat is altijd al heel bijzonder. Het is er druk. Nu voor dat de opjes en afjes komen gaan nog maar even goed drinken. Het loopt hier nog als een treintje. Gemakkelijk naar boven en met een behoorlijk tempo naar beneden. Domburg door over het smalle tegelpad. Kippevel!
Dan ergens tussen 35 en 36 km gebeurt het. Zo maar zonder waarschuwing vooraf kramp in mijn beide kuiten. Geen stap meer te verzetten. Bam…stop! Helemaal geparkeerd. Tja… en dat is een plaatsje te vroeg.Met steeds een stukje dribbelen, want meer is het niet en stukjes wandelen en blijven rekken kom ik in ieder geval steeds korter bij de finish. Het duurt alleen wat langer dan dat ik me had voorgesteld.
Je ziet maar dat een marathon en marathon blijft onberekenbaar en onvoorspelbaar. Koers je af op een eindtijd van 3: 52′ en het wordt uiteindelijk 4:07′
Ruth komt eventjes na mij over de streep een prima wedstrijd van 4:22′ gelopen en weer even daarna komt Harrie over de streep.
Mijn laatste hier? Als mijn lijf het toelaat zeker niet. Dit is mijn marathon geworden. Weer gewoon op herhaling.
Hardlopen 