Hardlopen

Zaterdagmorgen,

Goed begin!

Word ik vanmorgen even voor 6 uur wakker en ik hoor het al. De zon zullen we vandaag we niet of weinig zien. Meteen denk ik ook aan afgelopen zaterdag. Uit de verhalen had ik al begrepen dat onze start to runners  wel heel erg nat geworden waren. Het ging er naar uitzien dat het vandaag al niet veel beter zou worden. Tja…het kan niet altijd zomer zijn.

Als ik op de baan kom en samen met mijn collega´s alle materialen in orde heb gemaakt komen de eerste recreanten van de zaterdaggroep binnenlopen. Harrie en ik krijgen nog veel felicitaties voor onze prestatie van afgelopen zaterdag. Zij beginnen aan hun natte karwei. Straks gaan ze met z´n allen supporteren.

Supporteren!

Dan komen ook de eerste start to runners boven in de kantine binnen. Heel onwennig met hun startnummer aan het prutsen.  Voorop of op je rug? Och ja…voor ons zo vanzelfsprekend voor hun nog niet.
Ook hier hoor je de onderlinge gesprekken over wat aan te doen of juist wat niet. In mijn opening ga ik het daar nog even over hebben. Lang moet ik niet kletsen want ze willen beginnen, aan de gang, aan de slag. Nerveus? Nee… helemaal niet! Of toch wel? Ik ken het antwoord.

Na een goeie, weliswaar natte, warming up gaat de groep van start. Nu zijn de zenuwen voorbij. Op weg naar een eerste 3 km ooit. Een clubgenoot Toon maakt altijd de plaatjes. Als ie vandaag zijn lens maar droog houdt.
Nu wordt ook de taak duidelijk van de vaste groep. Zij omzomen het rondje en klappen en supporteren. Trotse kindje die hun moeder aanmoedigen. De lopers groeien. De twijfel van “kan ik dat wel?” die verdwijnt. Laatste ronde en dan weer de baan op. Blik op de klok. Zo snel? Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen. High five van de trainers. Heeft het ondertussen geregend? Niks van gemerkt!

Dan nog even naar boven naar de kantine. Veel willen er door met Run to the Start. Ook een groot aantal niet, die nemen maar meteen een inschrijfformulier mee. Onze club groeit weer.