Hardlopen

Donderdag,

Zulke soort paadjes die bedoel ik.

Volmondig mag ik ja zeggen. Ze zijn er nog. Vanmorgen moest ik door allerlei omstandigheden nog eens alleen op pad voor een duurloop 100′. Met een groepje heb je nog al snel de gewoonte om wat minder te zwerven en wat vaker een bekende route te lopen. Loop je in je eentje dan maakt dat wat minder uit. Nu met dit zwerfrondje vanmorgen kwam ik er achter dat ze er nog waren. Paadjes waarvan ik wel het vermoeden had dat ze er waren maar eigenlijk had ik ze daar nog nooit gelopen op een andere plek wel eens getuige de foto. In mijn aanloopje naar Bedaf toe bedacht ik dat ik maar eens moest gaan kijken en proberen of dat ze er nog waren.

Wat een gave paadjes waren het. Smal, omhoog, omlaag, los zand, wortels die boven de grond uitstaken, bomen die scheef over het pad groeide. Het was opletten geblazen. Vandaag trof ik het een keer dat mijn muts in de takken bleef hangen. Kijk dat gebeurt mij niet vaak. Meestal kan ik er wel onder door zonder ook maar iets te raken. Het was niet zo’n lang stuk. Een 20-tal minuutjes denk ik. Na een omweg nog maar eens terug en de paadjes in omgekeerde richting ook maar eens doen. Werkelijk een genot om hier te lopen.

Ik zal ze maar niet opnemen in de webloggersloop. Zou te pittig gaan worden denk ik.  Met het vaste groepje van donderdagmorgen zeker nog wel eens doen. Uiteindelijk was ik  met 1:45′ weer thuis.