Dinsdagmorgen,
Wat een schot in de roos is me dat toch geweest. Een initiatief van onze voorzitter om een aantal Nederlandse topatleten uit te nodigen voor een “atletencafé”. Voorafgaand aan deze happening een algemene ledenvergadering om een 4-tal nieuw bestuursleden te kunnen benoemen. Moet voor het zittende bestuur een enorme verademing zijn om hun bestuurstafel met 4 mensen uitgebreid te zien.
Als iemand onze accommodatie kent die weet dat een achterwand van de overkapte tribune er niet erg mooi meer uitziet. Nu hebben we met een aantal vrijwilligers die achterwand bekleed met een mooie gladde en strakke beplating en hierop zijn hele grote foto’s geplakt met de atleten van onze club die een Nederlandse titel op atletiekgebied in hun bezit hebben. Ook die wand werd vanavond onthuld. De onthulling mocht Walter doen. Onze oudste nog actieve loper. Sinds het begin van deze maand 80 jaar.
Daarna begon het spektakel. De aftrap met Yvonne Hak. Ik geloof dat onze voorzitter helemaal in zijn beste doen is met zulk soort interviews. Hij goed ingelezen en zij heldere antwoorden. Dat zette zich voort bij Eric Cadee en Miranda Boonstra. Uiteraard werd er bij Miranda nog eens teruggekomen op die 8″ die ze te kort voor kwalificatie van Londen. Misschien niet voldoende aangemoedigd door haar trainer in de laatste fase. Kan eigenlijk bijna niet anders als je als loper en trainer het parool hanteert: “niet lullen maar lopen”.
Vervolgens werd ik naar voor geroepen omdat ik na 20 keer een start to run sessie te hebben geleid te kennen heb gegeven dat ik hiermee ging stoppen. Niet alleen het bestuur maar ook mijn collega trainers en onze sponsor wilde dit niet zo maar voorbij laten gaan. Werd danig in het zonnetje gezet. Het heeft de recreanten afdeling van onze club ook geen windeieren gelegd. Samen met een steeds groter aantal trainers zijn we in die jaren gegroeid(2004) van 80 naar bijna 400 recreant lopers.
Dit was ons eerste atletencafé en ik weet zeker niet de laatste. Wat een perfecte avond.