Hardlopen

Dinsdag,

voorbeeld

Het jaar loopt al weer bijna op zijn einde. Om nog maar weer eens in herhaling te vallen, wat gaat een jaar toch snel. Maak je in het begin van een jaar allerlei plannen die je in een jaar zou willen gaan doen dan zie je die vaak door verschillende omstandigheden doorkruist worden of worden er andere dingen gedaan dan die je gedacht had. Het houdt overigens de zaak ook wel levendig. Voor ieder persoonlijk kan een jaarplanning de mist inlopen maar ook volgens een jaarplan te werken als trainer is het lastig.
Bij de baanatletiek lag dat allemaal wat duidelijker. Je had een baanseizoen en je had een indoor-of een crossseizoen. In alle gevallen een opbouw naar een piekmoment toe en na de piek een aantal weken rust. Dat lag gewoon vast.
Met recreanten ligt dat anders, zou eigenlijk niet zo moeten zijn maar het is het wel. Een recreant heeft iedere maand of soms nog korter op elkaar wel een wedstrijd op de planning staan. Die wil gewoon het hele jaar door in vorm zijn.
Organisaties spelen hier ook wel op in want als er ergens nog een klein gaatje in de loopagenda is dan wordt er wel iets georganiseerd en met de huidige sociale media is elkaar opjutten niet zo moeilijk. Ik denk toch dat de regel van opbouwen, wedstrijd en rust behoorlijk in ere gehouden dient te worden anders geloof ik dat je als loper eens op een moment een vastloper krijgt.

Ruth Bosmans gaf dat in haar blogje  “de magie van supercompensatie” wel heel treffend weer.

Zo zou je je dus als recreant moeten beperken tot een paar hoofddoelen per jaar. Te veel hooi op je vork is niet zo best. Je vertilt je er aan. Ik moest hier aan denken bij ons duurloopje van gisteren toen ik achter me van allerlei plannen hoorde.