Donderdag,
Toen dinsdagmiddag het sneeuwen wat minder werd is een van onze vrijwilligers met de grasmachine waar we een veegrol op kunnen zetten de baan gaan vegen. Omdat de baan van buiten naar binnen toe afloopt moet je de buitenbanen schoon hebben want als het overdag wat dooit loopt het smeltwater over de schoongemaakte banen en ’s avonds bevriest dat weer. Dus wordt het weer glad.
Hij had 2 baantjes mooi schoon en het begint weer volop te sneeuwen. Toen heeft hij het bijltje er maar bij neergegooid. Desondanks was er ’s avonds op dat geveegde baantje goed te lopen.
Op woensdagmorgen zijn we met een paar man echt alle sneeuw buiten de baan gaan vegen nou ja schuiven dan. Ik was toch wel erg benieuwd hoe dat zou lopen in de avond als het nog wat harder vriest. In elk geval had ik met mijn collega al overleg gehad hoe we de training zouden inkleden als er niet op de baan te lopen zou zijn. Een plan B zogezegd.
In de loop van de middag telefoontjes en mails of dat de training wel of niet door zou gaan. In mijn beleving een totaal overbodige vraag. De training gaat altijd door. En zoals zo vaak hadden ook deze keer de thuisblijvers helemaal ongelijk.
Een heerlijke trainingsavond was het. Het schema hadden we zo aangepast dat iedereen op hetzelfde tijdstip klaar was. Zowel de snellere als de minder snelle lopers. Met een bijzonder tevreden gevoel naar huis.
En dan vanmorgen mijn duurloop. Harrie is nog steeds even aan het sukkelen met een lichte blessure dus dan is de start bij mij thuis. Samen met Maria op stap. Niks geen route op de planning. We zien wel waar we uitkomen. Het moest wel een rondje van ongeveer 15 km worden. En als je het rustig wilt houden dan weet je zeker dat ruim 90′ onderweg bent. Zijn we net aan een paar km van huis zie ik in de verte een loper in onze richting komen. Ik zeg tegen Maria dat is Ron. Ook hij was zijn rondje aan het maken. Jammer dat hij vanwege zijn werk eigenlijk op donderdag niet meer mee kan.
Na een uurtje al door de sneeuw te hebben gebanjerd steken me daar opeens wel een rijtje van een 20-tal paarden over. Een prachtig gezicht dat statige stappen door de sneeuw. Eventjes verder in de beschutting van de bomen een aantal Schotse Hooglanders.
Met 1:37′ zijn we weer thuis. Voor iemand die een hekel heeft aan sneeuw erg genoten van ons loopje. Het kost overigens wel wat extra energie.
ik had ook wel schrik om door de sneeuw te gaan lopen, maar tot nu toe viel het me al reuzemee. Alleen wel uitkijken voor gladde plekken, dus in het donker ga ik nu wel niet lopen. Is me een tikje te gevaarlijk….
In Den Haag is erg veel sneeuw gevallen en dat maakt het lopen niet makkelijker, een rustig duurloopje gaat nog wel maar tempo’s, ho maar… Maar zolang het niet glad is, redelijk te doen!
Hier maar een heel klein beetje sneeuw, maar lopen in een windstille vriesavond maakt heel veel goed.
Ha, je weet hoe het mij is vergaan, het lopen is heerlijk in de sneeuw maar de tempo’s gingen voor geen meter. Wat mij opvalt is het verschil in ondergrond.
Stukken prima te doen en sommige stukken met bevroren ondergrond met een laagje sneeuw… Glad, bobbelig en niet te doen ;-)) maar het is wel mooi!
Herkenbaar verhaal Tiny… een hekel aan sneeuw hebben en er toch graag in rennen. Zulke mooie paarden lopen hier helaas niet.
Het is idd zwaarder door de sneeuw maar stiekem toch wel lekker hè? 😉