Vrijdag,
Floep…alle lampen uit. Donker…echt donker. Buiten niks en binnen niks. Ik realiseerde me meteen dat het een stroomstoring moest zijn. Eerst met mijn hoofdlampje maar eens lucifers gaan zoeken om wat kaarsjes aan te maken dan zie je tenminste al iets. Waar lagen die dingen ook al weer?
Eens even iemand bellen of het bij hun ook “eruit” ligt. Huh…da’s waar ook geen vaste telefoon, geen internet, geen tv, geen verwarming. Gewoon van alles niks. Je realiseert je dan wel weer eens hoe kwetsbaar er onze wereld er inmiddels uit ziet.
En zo lang is dat allemaal nog niet. Toen wij met ons gezin in de beginjaren ’50, van de vorige eeuw trouwens, in ons nieuwe huis kwamen wonen was er geen elektra. Ja… de pijpen en de aansluitingen zaten er wel maar niks was aangesloten. Ook geen waterleiding. Een pomp in de keuken dat was er dan weer wel. En verwarming dan? Een kachel in de woonkamer en een fornuis in de keuken. Overigens in de woonkamer kwam je zelden want op 2 plaatsen stoken dat was er niet bij. Wat me uit die tijd nog levendig voor de geest staat was dat mijn vader ons destijds naar bed bracht met een grote stallamp die op olie brandde. Wat ik me ook nog herinner dat mijn moeder lampenglazen moest poetsen als de olielamp weer eens gewalmd had.En mijn enorme verbazing toen de elektra aansluiting eenmaal een feit was dat je zo maar aan een knopje hoefde te draaien en dat er dan lampen gingen branden.
Daar gingen mijn gedachten weer naar terug gisterenavond. Nu doet alles het gewoon weer. We zijn van alles afhankelijk geworden.