Hardlopen

Zondag,

Eens van de andere kant bekijken.

Eigenlijk stond mijn besluit gisterenavond al vast. Het zou geen klavertje 4 gaan worden in Olne (België). De weersvoorspellingen zagen er dermate slecht uit dat ik niet het risico nam om nagenoeg 300 km te rijden voor een wedstrijd. Ook al is het dan Trèfles à 4 feuilles. Maar dan begint ’s ochtends het grote twijfelen Zou ik toch? Niks zou ik toch straks gewoon een training verzorgen in het bos. Een stuk veiliger.

Op naar Naat Piek. Bij het wachten tot het tijd is om te vertrekken kom je tot de ontdekking dat het echt verschrikkelijk koud is. Dat zal een hartverwarmende training moeten worden om iedereen het een beetje warm te laten krijgen. Niet veel stil staan. En dan komt het dilemma omdat ik deze groep pas een aantal weken begeleid is het lastig inschatten wat de belastbaarheid is. Komt nog bij dat het met deze omstandigheden nog een stukje zwaarder lopen is dan doorgaans. Dus het moet een training worden waarbij je de omvang van de training maar ook zeker het tempo in de gaten dient te houden.

Ik heb bedacht om er een spring-processie van te maken. Spring heeft overigens vandaag niks met de lente van doen en processie niks met iets religieus. We gaan lopen op een rondje dat rechthoekig van vorm is. Voor 20′ lang lopen we 2 zijden van het rondje op tempo en dribbelen dan 1 zijde weer terug. Je snapt het al iedere keer 2 kantjes vooruit en weer eentje terug. Vervolgens verzamelen bij het startpunt weer enige oefeningen en nu in tegengestelde richting dezelfde opdracht.

Raar eigenlijk dat bijna iedereen het 2de stuk van 20′ minder zwaar en lang vond. Terwijl het precies hetzelfde rondje was.