Hardlopen

Donderdag,

nooit gedacht.

Je wordt  geboren met niks om en aan het lijf alleen een grote mond die je op tijd weet te gebruiken want je hebt al snel in de gaten dat blèren helpt. Hoe harder je tekeer gaat hoe sneller dat er 2 paar handen aan je bed staan om je te voeren te vertroetelen en te verwennen. En of  het nou overdag is of midden in de nacht dat maakt niet zo heel veel uit. Maar langzaamaan komt er iets meer lijn, iets meer structuur in je luie leventje. Je groeit van peuter naar kleuter en je hebt inmiddels leren lopen, fietsen misschien ook wel.
Nog niet in mijn tijd maar al  heel snel dan beginnen je verzorgers zich al druk te maken om je Cito-toets waarvan jij denkt die kan me gestolen worden. Want daar doen zich al de eerste verschijnselen voor van “bielzen”gedrag. Dwarsliggen! Pubertijd noemen ze dat geloof ik. Schoppen tegen alles wat los of vast zit. Het schrikbeeld van je ouders als je ze hun nette betiteling meegeeft. In werkelijkheid worden ze vaak anders genoemd. Iets met oud en zakken!
Daarna lijkt het iets rustiger te gaan worden. Je denkt te weten wat je wilt en er zijn sporen van werklust die je naar je doel toe brengen.

dat duurt nog wel even.

Natuurlijk moet je dingen uitproberen, uitzoeken waar je grenzen liggen. Uitspattingen waarvan je achteraf denkt: “misschien beter niet kunnen doen“. Kop gestoten, ego geblutst maar dat is even later weer genezen. Vergeten en vooruit!!
Dan kom je al eens iemand tegen waarvan je denkt nou da’s nog niet zo onaardig maar na een paar weken is de werkelijkheid danig anders. Vlug mijn eigen weg maar weer gaan. Maar uiteindelijk loop je iemand tegen het lijf waarmee je verder kunt en wilt.

Je bent met z’n tweetjes en je groeit uit tot een gezin. Niet alleen in leeftijd ben je ouder geworden maar je hebt nu ook de status van ouder. En je kunt het draaien of keren zo je wilt dit is een status voor het leven. Je bent ouder en je blijft ouder. De zorgen om je kinderen blijven, hoe groot of hoe zelfstandig of hoe volwassen dan ook, de zorg blijft. Ja oké er komt ook wel een kantelpunt waar je kinderen ook wel zorg hebben om jou of jullie maar dat ervaar niet zo.
Dan word je op een gewone zondag uitgenodigd om een bakkie te doen bij een van je kinderen en wordt er met heel veel trots zo maar een drietal foto’s onder neus geduwd van een echografie. Je eerste kleinkind gaat er komen. De eerste bewijzen van je allerlaatste status wijziging. Je wordt gepromoveerd tot grootouders tot opa en oma. Had nooit gedacht dat zo’n wijziging zoveel met je deed. Het moet maar snel eind augustus worden.