Hardlopen

Maandagmorgen,

Zo was ons uitzicht op sommige plaatsen.

Als je een vroege vogel bent en al vanaf 6 uur wakker en je verwacht je eerste loopgasten pas om 11.00 u dat duurt dan best wel lang. Er gebeurt ondertussen ook wel van alles. Bij het wakker worden en naar buiten kijkend was het weer een compleet witte wereld en dat had ik nou juist niet besteld. Ik baal er eigenlijk wel van. Niet zozeer dat er straks door de sneeuw gelopen gaat worden maar meer voor de deelnemers die vaak van een eind weg naar hier moeten komen.
Zaterdagavond kreeg ik van Bjorn al een berichtje dat hij niet aanwezig zou zijn.
Net na 9.30 u een telefoontje van Kitty ze had haar auto tegen een boom geparkeerd. Ze zou niet komen. Maar veel belangrijker nog zowel Kitty als Sander mankeerde niets. Een sms-je van Dorothé ik rijd nu thuis weg. Een berichtje op facebook van Ruth dat ze ook zou vertrekken. Even later nog een telefoontje van Ruud dat de NS hem wat later had afgeleverd in Den Bosch. Hij zou wat later hier kunnen zijn. Ondertussen komt ook Yoeri binnen. Had vrijdag al 30 km in de benen en zaterdag een een ultra van 70 km. Het zou hem vandaag zeker enige last gaan veroorzaken. Paul en Jos van onze club liepen ook mee en Jeroen en Sjan zorgde, absoluut belangrijk, voor de catering.

Verzorging vraagt ook even tijd.

Volgens buienradar zou het vanaf 12.00 u, onze vertrektijd, ongeveer ophouden met sneeuwen. Helemaal niks van waar de hele route is het niet droog geweest. Nu na 5 edities denk ik dat we qua weer niet meer smaken in huis hebben.
Als je mij vraagt welke omstandigheden heeft jouw voorkeur. Geef mij dan maar een heerlijk lentezonnetje. Maar we moesten het vandaag met onophoudelijk sneeuwen doen. Maar eerlijk is eerlijk. Wat lieten Bedaf en de Maashorst door het witte tapijt zich op zijn allermooist zien.

gladjes naar boven.

Oké….natte voeten dat dan wel. De single tracks avontuurlijk want als je het nog niet zou weten kwam je daar vandaag wel achter dat sneeuw aardig glad kan zijn en dat je kuilen en gaten wat slechter ziet dan doorgaans. Heel alert lopen was de boodschap.
Na 15 km even een stop met warme thee en wat te eten. En ben je eenmaal weer in het tweede gedeelte voel je al dat je op weg naar huis bent. Zowel de afstand als de tijd gaan beiden snel. Na 3:30′ op mijn klok, die overigens de bruttotijd aangeeft die we onderweg zijn geweest, komen we thuis.

Douchen duurt wat langer dan dat we gewend zijn. Ieder op zijn beurt vraagt wat meer tijd dan dat  er 10 of 20 beschikbaar zijn. Wat is het gezellig om aan de keukentafel na te kletsen met wat te eten en te drinken.
Het enige dat ik dan jammer vond van deze dag? Ik had dit met veel meer lopers willen delen. Ik ben er van overtuigd dat hier iedereen van genoten zou hebben.

Volgend jaar maar eens zien of de groep weer wat groter is. Een bijzondere editie die van 2013. Een paar foto’s zijn onderweg gemaakt door Ruth met een besneeuwde lens.