Woensdag,
Nog ruim een week te gaan en dan gaat er weer een nieuwe sessie plaatsvinden met start to runners. Vanaf 2004 ben ik daar een twee keer per jaar gewoon druk mee geweest. Dus ook een paar keer per jaar 6 weken dat ik mijn zaterdaggroep gewoon in de steek liet. Ooh…ik heb er geen moment aan getwijfeld dat ik ze niet in goede handen achterliet. Dat was het niet. Maar wel 6 weken amper op de hoogte te zijn wat er met de groep gebeurde. Iemand een blessure? Iemand ziek? Ik vond dat soms heel vervelend om te moeten constateren dat er dingen langs me heen gingen. Ook niemand die me dat ook kwalijk nam. Verre van dat. Ik was waarschijnlijk ook de enige die er last van had.
Nu is dat voorbij. Een team van andere trainers hebben de rol van start to run begeleiding van me overgenomen. Nu mag ik vanaf de zijlijn toekijken.
Ik hoop dat het op zaterdag 9 maart een mooie lentedag wordt als de nieuwelingen de baan opgaan. Zijn de ingestroomde starters van het najaar meteen hun status van start to runner kwijt. Ineens zijn ze die titel zo maar kwijt. Ik durf zo maar te wedden dat er door hun hoofd gaat: “zo zijn wij ook begonnen” . Een volgende lichting neemt hun plaats in.