Zondag,
Dezelfde training. Hetzelfde pad. Alleen een andere groep en een ander tijdstip
Sinds ik afgelopen januari een andere groep ben gaan begeleiden is het iedere keer nog even een gok of dat de training die ik in mijn gedachte had ook wel uitvoerbaar is. Van mijn vorige groep wist ik dat wel. Als bij die groep de lat al eens een keer wat te hoog lag was nog niet zo’n ramp. De gemiddelde belastbaarheid was wel wat hoger.
Nu is het wat zoeken en je komt er niet achter zolang het niet is vastgesteld of ervaren is. Voor de training van vandaag had ik een recht stuk weg nodig van ongeveer 1 km. Liefst onverhard. Nou ken ik zo’n pad wel maar het inlopen er naar toe is best een heel eind. Op zich kan dat wel maar na de kern moeten we ook nog terug. Op de plaats aangekomen waar de kern moest plaatsvinden uitgelegd van wat we gingen doen. Ik deed vandaag een enorm beroep op tempogevoel en met name de indeling van een training. Niet te hard beginnen en doseren. Ik haalde het voorbeeld er bij van een van de lopers uit de groep en hij zegt altijd na zijn vaak te snelle begin: “wat ik gehad heb dat heb ik maar alvast gehad” Vandaag maar eens andersom proberen wat langzamer beginnen en wat sneller eindigen.
Hoe pakken we dat aan? Ieder die aanwezig krijgt een gekleurd en genummerd kegeltje mee. Met het kegeltje in je hand loop je 4′ op je eigen ingeschatte tempo. Op het fluitsignaal van 4′ kegeltje neerleggen en 4′ terug. Zelf loop ik in een dusdanig tempo terug dat ik minstens even tijd overhoud om te zien tot waar iedereen terugkomt. Met een pauze van ongeveer 2′ gaan we nog een keer. Als ik zelf dit soort trainingen doe dan bouw ik altijd wat referentie punten in.
Bij de derde en laatste keer mag je kegeltje mee terug. En omdat het toch de laatste keer is hoef je jezelf niet meer te sparen. Dat gebeurde ook niet. Bijna iedereen kwam aan het startpunt voorbij.
Maar ja….nu nog terug naar de thee. Daaraan kan ik merken dat deze training net aan op het randje was van wat deze groep aan kan. Nou is het ook zo dat: “een lat die er nooit af ging lag nog altijd te laag!”
Hardlopen 