Dinsdag,
Hier krijg je kippenvel van!
Dat de dag na Rotterdam in Boston een marathon zou worden gelopen wist ik wel en dat er Nederlandse inbreng was dat wist ik ook. En voordat we vertrokken voor een rustig duurloopje van 70′ dacht ik nog, straks maar eens even kijken of ik al bekenden in de uitslagen tegenkom. Niet vermoedend dat het anders uit zou pakken.
Maar eerst moest ons duurloopje gemaakt worden. De groep iets kleiner dan vorige week. Nu niet met 25 maar met 22 mensen op stap. Vandaag eens een route lopen met echt veel “wasbordpad“. Wasbordpaadjes zijn paadjes waarbij het net niet mogelijk om met z’n tweeën naast elkaar te lopen en door motorcrossers en mtb-ers knippen in gereden zijn. Kortom je komt er nooit in je ritme. Iedere pas die je maakt is anders. Dat maakt het zwaar. Zeker als het zand ook nog was los is.
Na een kwartiertje werd het geluidsniveau dan ook al een stuk minder. En het is niet alleen dat het pad best het zwaar maakt maar je moet zo alert en oppassend blijven lopen. Je ligt op je snufferd voordat je het in de gaten hebt.
Bij de stukjes die wat breder waren daar ging de volumeknop weer open. Voor mij wel het bewijs dat het tempo wel goed was. Als je hier iets een te hoog tempo aanhoudt dan ben je na een half uur al je volgers kwijt. En de volgers helemaal het spoor bijster. Want je moet hier wel de weg een beetje kennen. Na een kleine 10 km en een 1:06′ verder zijn we weer terug vanwaar we vertrokken.
En dan kom je thuis en zie je de verschrikkelijke beelden van de explosies bij de finish in Boston. Hier kreeg ik nou kippenvel van. Totaal verknipte geesten meer kan ik er niet van maken. Dat de familie van de nabestaanden zich maar weer snel mogen hervinden en de gewonden snel herstellen.
Hardlopen 