Donderdag,
voorzichtig gaat het groen worden.
Eindelijk was het gisterenavond dan weer eens zover dat je naast de baan kon staan in een korte broek. Een gelegenheid bij uitstek om je spataderen maar eens flink te luchten. Nog maar 2 weken terug staan te vernikkelen van de kou en nu gewoon vergeten hoe het was en genieten van hoe het is. Overigens niet iedereen was het eens met de korte broek. Een paar argumenten lagen daar aan ten grondslag. In mijn optiek overigens flut-argumenten: “ja maar mijn benen zijn nog zo wit”. Natuurlijk als je ze nooit de zon laat zien zullen ze dat ook wel altijd blijven. Een volgend argument: “ja maar mijn benen zijn nog niet geschoren”. Mooi zo als dat zo is dan is dat ook nog wat minder koud ook. Zoals ik al zei: “flut-argumenten”.
Een verademing om met deze omstandigheden weer een langs de baanrand te staan.
En dan onze duurloop vanmorgen. Weer heel andere omstandigheden. Was het gisteren nagenoeg windstil dat was het nu in het geheel niet. Gelukkig zijn we met ons groepje heel flexibel en kunnen we draaien en keren en naar links- en naar rechts afslaan zodat we onze vriend de wind nooit lang helemaal tegen te hebben. Het is een trailachtig rondje geworden van 18 km. Net geen twee uur onderweg geweest. De tijd komt er weer aan om het aantal km’s weer eens wat op te voeren. Duurloopjes op maandagavond wat langer en op donderdag de overstap maken van 2 naar 3 uur. Best wel zin in!
Hardlopen 