Maandagmorgen,
Begin en einde samen
Als je op tijd vertrekt ’s morgens dan kan er ondertussen altijd onderweg nog eens wat tegen zitten zonder onmiddellijk in de stress te moeten schieten of dat je niet te laat komt. Een ander voordeel is dat je niet hoeft te zoeken naar een parkeerplaats die zijn er dan nog in overvloed en bijna op de startstreep ook nog. Alleen een paar stevige buien onderweg naar Gulpen die werkte wat tegen. Het eerste startnummer dat die ochtend uitgegeven werd dat was die van mij. Tijd dus voor koffie.
Ondertussen druppelen de deelnemers binnen. Zit op een redelijk strategische plaats om wat bekenden te kunnen spotten. Blijken er dat in de loop van de jaren toch nog al wat te zijn.
Foto gemaakt door Cock
Een half uurtje na de start van de korte afstand mogen wij voor de 32 km vertrekken. Ik heb me voorgenomen om niet al te snel van start te gaan. Gewoon omdat 32 km best ver is en ik weet niet wat me allemaal te wachten staat. Wat een prachtig mooi gezicht als het lange kleurige lint van lopers voor je omhoog ziet gaan. Schitterend gewoon. Het zonnetje is er nog bij. Als even later de eerste regen valt weet ik al welke fout ik vandaag gemaakt heb. Mijn petje ligt nog in de auto dus mijn bril wordt aardig nat en het zicht aardig wat minder. Bij de gladde afdalingen is dat een stuk minder prettig. Soms zet je je voeten neer op plekken waar het minder gewenst is. Slippery!!
De eerste drinkpost dan. Even stoppen goed drinken en wat eten. Zal mijn energie nog wel nodig hebben.
Om mijn bovenbenen niet op te blazen wandel ik de steilste hellingen naar boven. Ik ben overigens niet de enige. Op sommige plaatsen kun je ook gewoon niet anders. Het pad is smal en je voorgangers wandelen ook. Maar wat een uitzichten steeds. Ik geniet er van. Realiseer me ook steeds dat mijn lijf het op deze leeftijd het nog steeds prima doet. Nog niks geen protesten. Ik prijs me er gelukkig mee.
Deze foto is gemaakt door Ruth
Bij de tweede drinkpost kijkt een van mijn medelopers op mijn startnummer en zegt: “ik heb wat voor je”. Ben ik onderweg mijn ipico chip kwijtgeraakt. Waarschijnlijk het bundelbandje afgebroken. Wie zal het zeggen. Maar goed nu had ik hem weer. Weer even eten en drinken. De laatste 10 km in. Voor de verandering maar eens een hagelbuitje. Weer mijn zicht kwijt. Glad.
Van een vroegere vakantie, halverwege de jaren ’80 hier in Gulpen zijn er in het laatste deel wat herkenbare stukken en weet ik dat ik binnen niet al te lange tijd bij de finish ben. Het wordt ook langzamerhand tijd. Begin nu het parcours wel te voelen.
De finish dan. Een groot glas bier en een stuk vlaai dat heb ik wel verdiend denk ik dan. Uiteindelijk over de eindstreep gekomen in 3:14’11” . Alleen het laatste stukje wat lastig gehad. Wat een mooie loop toch!
Nu ik dit schrijf geniet ik nog na van deze prachtige loop. Spier-of andere pijntjes? Nee…eigenlijk niet. Volgend jaar weer mits mijn lijf het toelaat. Er zijn ook nog wat kortere afstanden te gaan.
Hardlopen 