Hardlopen

Zondag,

Of een stropdas?

Al een groot aantal jaren doen Sjan en ik aan zo’n dagen als moeder- en vaderdag helemaal niks. Ik heb daar ook helemaal niks mee. Ja… toen onze kinderen nog zo jong waren dat ze nog thuis woonden toen kon je daar gewoon niet omheen. Maar nu gaan die dagen gewoon voorbij.

Wat was nou het geval vanmorgen op de training? Vertrekken we voor het inlopen is er niet één man bij. Vaderdag= huisarrest? Op stap met enkel alleen vrouwen. Niet dat ik daar niet tegen zou kunnen of niet tegen bestand zou zijn maar ik vond het wel erg frappant. Kennelijk doen ze er op andere plekken wel wat aan.
De kern van onze training op een rondje met 4 niet helemaal symmetrische zijden met een lengte van 800 m. We doen de eerste kant op tempo en dribbelen dan weer terug naar de start. Vervolgens 2 kanten op tempo en dribbelen ook weer één zijde terug. Je snapt het al het volgende tempo is over 3 kantjes en als laatste het hele rondje op tempo. Na een volledige ronde rustig dribbelen begint het spel weer van vooraf aan tot er een half uur verstreken is. Eerlijk is eerlijk er werd door de dames stevig doorgejast! Met dit soort van trainingen kan ik zelf ook met de kern meedoen. De groep controleert zich als het ware zelf.

Tijdens de cooling down viel het niet eens meer op dat er geen mannen bij waren. De dames waren compleet stil! Gold hier het spreekwoord? “één man was 1000 vrouwen te erg’?