Zondagmiddag,
Werd ik gisterenmorgen wakker na een nacht van wat slechter slapen. Keek ik op mijn wekker en zag dat het bijna 7.00 u was. Dat overkomt me niet zo vaak. Meer dan een half uur later dan dat ik doorgaans gewend ben. En het is niet dat ik er geen tijd voor zou hebben maar dit half uur daar heb ik de hele dag het gevoel van dat ik dat vandaag nooit meer inhaal. De hele dag het gevoel van op achterstand te liggen. Het zou deze zaterdag ook niet veel beter meer worden.
De groep op de baan was niet zo groot. Tijd voor iets wat niet zo heel vak doen. De groep over twee trainers verdeeld zodat ik mijn handen vrij heb. Dan komen beurtelings de groepen bij mij langs voor een aantal oefeningen met lage horden. Stapoefeningen om je wat bewuster te maken van wat er allemaal beweegt in je lijf tijdens dit soort oefeningetjes. Simpel maar effectief.
Na de training snel door naar de jongste voor enig kluswerk. De babykamer zal in orde gebracht moeten worden. Nog een week of 7 dan is het zover. Zijn we bezig om een grote schuifkast op de slaapkamer te monteren blijkt tov hun oude huis dit plafond te laag te zijn of de kast te hoog. Na enig beraad komen we tot de conclusie dat er gewoon 10 cm van af moet. Niet voorzien in de planning. Nog meer op achterstand.
Uiteindelijk na een paar uur verder staat de kast gemonteerd en wel helemaal gebruiksklaar.
Ondanks een wat vertraagd of verlaat begin komt ook zo’n dag helemaal in orde. Je moet er wel je eindtijd wat voor opschuiven.
Hi Tiny,
Mijn moeder zei altijd als het niet gaat zoals je wilt moet je willen zoals het gaat. Uiteindelijk komt alles goed, maar gevoelsmatig is het een niet te winnen race, maar waarom eigenlijk. Ik heb er zelf ook regelmatig last van moet ik zeggen.
Toi toi en groetjes,
Dorothé