Donderdagmiddag,
Een erg dierbaar shirt.
Nog niet zolang thuis van mijn duurloop van vanmorgen las ik zojuist het artikel in de Volkskrant over Léonie. Ik moest terugdenken waar ik haar voor de eerste keer zag. Dat was op een zondagmorgen in een café in Eindhoven. Voor de start van de marathon ging ik een bakje doen samen met Maurice en daar ontmoette ik haar voor het eerst.
Ik had toen nog niet in de gaten dat we elkaar op niet zo’n lange termijn wel wat beter zouden leren kennen. Niet lang na die eerste keer kwam er een berichtje op twitter voorbij wie er voor “een Amsterdams meisje met een plan” een slaapplaats en een bordje eten had.
Het verhaal in een notendop. Leonie wilde een soort van sponsorloop gaan lopen door Nederland. 5 dagen op een rij 50 km iedere dag op een andere route waar dan ook. Dat maakte haar niet zo erg veel uit.
Uiteindelijk zijn er een aantal mensen mee in de organisatie hiervan ingestapt en het werd de “Be More Ultra Tour”. Wat een gaaf evenement werd dit toch. Niet alleen in de voorbereiding maar zeker in de uitvoering een enorm succes. Bij de 4de etappe in het Udense werd ik ook zo maar ineens ultraloper.
Tot op de dag van vandaag geloof ik echt niet ooit een mooier loopmoment te hebben beleefd dan in die 5 dagen. Daarom is mij dit shirt heel erg dierbaar. En het leuke van dit shirt is ook dat mijn beide zonen er ook eentje verdiend hebben.
Het bedrag dat we bijeen liepen werd uiteindelijk ruim 12000€
Alledrie eentje rijk
Hardlopen 