Hardlopen

Maandagmiddag,

Typisch Zeeland? Worstelen en bovenkomen?

Gisteren was dus de jubileumuitgave van de Zeeuwse trainingsloop. Ieder jaar nog was ik erbij nog en de meeste die weten wel een beetje waarom ik er loop. Gisteren was ik er met 2 van mijn loopmaatjes waarmee ik nog al wat km’s maak op de donderdagochtend. Om even na 8 uur vertrokken we uit het Udense.  Het is toch ruim 200 km rijden voordat we in Zoutelande zijn. Dan is een kop koffie bij “de Fiets” wel heel erg lekker. Begroeten van weer een groot aantal bekenden maar ook wat nieuwe gezichten.
Daarna met de bus naar Vrouwenpolder. Iets gemakkelijker de parkeerplaats af dan de vorige uitgave. Tijdens de marathon ga je ook met de bus naar het startpunt maar dit is toch wat anders minder nervositeit minder stress. Op de marathondag is de spanning in de bus te snijden en zeker als de weersvoorspelling wat minder is.

Die voorspellingen  voor vandaag zijn goed.  Hoezo goed? Stappen we in Vrouwenpolder uit krijgen we een bui regen op ons dak. Gelukkig is er wat beschutting.  Het zou ook bij dit buitje blijven. Heerlijk loopweer was het. Bij het opgaan van het strand liggen er loopplanken en als in een treintje allemaal daarover. Ik denk: “ik ga zo meteen de oversteek maken naar het water want om over een plankier te lopen daarvoor ben ik niet hier”. Wat loopt het harde zand heerlijk. Zou op 5 oktober ook zo moeten zijn. Langzaamaan ben ik in de voorhoede geraakt. Omdraaien even tegengesteld lopen en weer bij de achterste aansluiten. Als je omkeert dan pas merk je wel dat de wind hard tegen blaast. Niet zo erg want ik vind de wind mijn beste trainingsmaat.

Iedere loper wordt geacht deze even als eerbetoon aan te tikken.

Bij strandtent “de Piraat”de strandopgang op. Nu is het er ook druk maar niks in vergelijking met wat er straks aan publiek zal zijn.  Door een stukje bos en dan de duinen in. In de verte Domburg al. Dat ligt toch wel een stukje hoger. Een paar  klimmetjes te doen. In Domburg een drinkpauze en wachten tot de groep weer compleet is. Kijk en zo hoort het.  Op weg naar Westkapelle op weg naar de “tank”. Daar verwacht ik mijn zwager met zijn kinderen.  Het verjaarsdagweekend van mijn zus vieren ze altijd in Zeeland. Nu dus ook.
Met die gedachte in mijn hoofd doe ik er een schepje bovenop. Vol in de wind nu. Dit moet gewoon even. Even die ruis eruit. Ben ik bij de tank zijn ze er nog niet. Maar goed de groep is ook nog niet. Dat duurt minstens 5’zoveel ben ik wel weggelopen. Erg jammer als ik weer met de groep vertrek.  ’s Avonds blijkt dat we elkaar op een paar minuutjes gemist te hebben. Jammer.

Samen met mijn loopmaatjes de trap op

Het volgende struikelblok is de hoge trap bij de reddingsdienst. Die brengt je meteen een aardig stuk hoger. Ik ken inmiddels het parcours wel zodanig dat ik weet dat er nu een paar heel pittige km’s aan komen. Ook het hoogste punt van de marathon op ongeveer 40 km.  Als op 5 oktober mijn benen nog zo aanvoelen zoals nu teken ik er onmiddellijk voor. Het is hier wel eens anders geweest.
De houten trap af naar het laatste stukje strand.  Ik word er bijna altijd een beetje duizelig van de gestreepte planken. Ik zie bijna de overgang van de ene naar de andere plank niet. Ik ben eigenlijk nooit zo voorzichtig van aard maar hier wel.

Met zulke benen is het ook niet lastig om tussen de golfbrekerpalen door te lopen. Die kunnen nu de zijdelingse belasting nog best aan. Ook wel ooit anders geweest. Strand af de trap op zit daar Fabiola helemaal in haar element en enthousiast te fotograferen. Ze maakte me toch een prachtige serie. Stukje boulevard en een stukje Langstraat is daar de finish in een brutto tijd van net geen 3 uur.  Onze netto looptijd zal wel iets van 2:30′ geweest zijn.

Nog een lekker douche op een minicamping en nog lekker eten bij “Het Verschil”. Om iets over 8:30 u. weer thuis.  Een lange maar een heel bijzondere loopdag. Dus dik tevreden.

Dik tevreden!!

De foto’s die ik gebruikt heb, behalve de tank, zijn gemaakt door Fabiola.