Donderdagmiddag,
Zo pittig als je zelf maar wilt
Op woensdagmorgen maken Harrie en ik meestal de afspraak waar, wanneer en hoe lang we op donderdagmorgen gaan lopen. Waar we van start gaan is in de meeste gevallen het probleem niet als de rest al wel een probleem zou zijn. In principe is de basis van de afspraak op dinsdagavond eigenlijk al gelegd. Mijn loopmaatjes Maria en Harrie zijn dan allebei op de baan te vinden. Harrie om een training te verzorgen en Maria om zelf te trainen.
Een enkele keer lopen de doelstellingen eens wat uiteen. Zo ook vandaag.
Harrie heeft een paar erg drukke klusweken achter de rug en die wil maar een uurtje. Maria loopt zondag in Nijmegen die wil ook maar een uurtje. En voor mij met het oog op Geldrop een week later en het begin van mijn voorbereiding op de Sallandtrail staat er 2 uur op de lijst. Dat loopt niet helemaal parallel.
Dan zorg ik dat ik een uurtje eerder van start ga en daarna pik ik mijn beide loopmaatjes op en met z’n drieën lopen we dan het volgende uur. Kunnen we na het lopen toch samen aan de koffie.
Dus vanmorgen om 8 uur van start. De zon kwam net op. Een prachtig donkerrode vuurbal boven de horizon uit. Bij het opdraaien van Bedaf is die achter me en heb ik er niet zo veel oog meer voor. Ik moet wat opletten waar ik mijn voeten neerzet. Ongelijk, los, wortels en omhoog. Het eerste uur maar eens een pittig deel van maken. Dan doe ik niemand anders pijn dan alleen mezelf. In de route zit voldoende uitdaging daar hoeft het niet aan te liggen.
Om 2′ voor 9 uur ben ik weer terug en sluiten mijn maatjes aan voor het volgende uurtje. Minder intensief dit uur. Nu geen zonnetje meer een paar druppeltjes regen zelfs maar dat mag geen naam hebben. Zo is een tegenstrijdig belang prima opgelost.
Hardlopen 