Zondagmiddag,

Verblind door de zon.
Het is nu een jaar geleden dat ik ben overgestapt om een andere groep te gaan begeleiden op zondagmorgen in het bos. Van mijn oude groep daarvan wist ik precies wat ik daar van kon verlangen om hun niet zwaar overbelast naar huis te laten gaan zodat hun hele zondag aan diggelen lag. Dat wist ik van deze groep niet. Dat is zeker in het begin enorm aftasten geweest hoe die aanpak het beste zou zijn. Inmiddels is de groep ook wel enigszins veranderd in dit afgelopen jaar. Een paar van de snellere lopers/loopsters zijn een groep opgeschoven en er zijn een aantal instromers bijgekomen.
Dus vanmorgen weer op stap met de groep. Je denkt in januari al onmiddellijk aan sneeuw, ijs, kou, wind en zo meer. Ja…het was fris vanmorgen maar ook niet meer dan dat. Maar een heerlijk zonnetje was een trainingsmaatje vanochtend. Op een niet al te lastig rondje liet ik ze een piramideloopje doen. Te beginnen met 1′ tempo tot en met 5′ en weer terug met steeds 2′ rust ertussen. Als je het rondje niet al te groot maakt dan kun je zelf ook nog redelijk meedoen zonder dat je het complete overzicht verliest.
Naderhand bij het uitlopen en nog wat oefeningen vertelde ik de groep of ze het in de gaten hadden dat de kern van hun trainingen langzaamaan is opgevoerd van 30 naar 40′. Daar heb ik het hele jaar over gedaan steeds met kleine stapjes steeds ook weer iets terug. Pas toen ik er de aandacht op vestigde kregen ze het in de gaten.
De volgende stap zal niet zozeer liggen op uitbreiding van de tijd maar meer op de zwaarte van de kern. Een pittiger rondje een heuveltje erbij. Ook dit jaar zal de training langs de weg van de geleidelijkheid gaan. Een heerlijke ochtend met na afloop thee en koek.
Winter? Vandaag niet gezien. Wel een aantal reeën.
‘Langs de weg van de geleidelijkheid’…. dat vind ik zo mooi. Ik ga het onthouden.