Hardlopen

Vrijdagmiddag,

Het is mooi maar je kunt er beter niet hoeven te zijn!

Na de hectiek van de afgelopen week lijkt alles weer wat meer in rustiger vaarwater te zijn aanbelandt. Gisteren tegen het einde van de dag kreeg Sjan toestemming om weer mee naar huis te gaan. Natuurlijk is er nog een nabehandelingstraject te gaan. Conditioneel zal er ook nog wel het een en ander moeten gebeuren want in je ziekenhuisbed kun je wel denken dat je de hele wereld aankunt maar op het ogenblik dat je weer thuis bent kom je er toch wel achter dat je een aardig eind achteruit bent gegaan. Maar goed iets om aan te werken.
De eerst komende week staat in ieder geval in het teken om de bloedinstellingen op de juiste waarde en stabiliteit te houden. Dat zal vaak prikken worden. Ook hier geldt meten is weten.

Maar ondanks alle perikelen heb ik de trainingen niet te hoeven onderbreken. Zei Sjan dinsdag nog: “nu je loopschoenen aan en een rondje maken” Kon ik op woensdagavond ook gewoon op de baan een training verzorgen. Ook mijn lange duurloop van donderdag kon ik maken. Het was nog donker toen ik vertrok bij het bezoekerscentrum“de Maashorst”. Vanaf dit punt zijn er een tweetal rondjes die samen een afstand overbruggen van ongeveer 30 km. Hemelsbreed was ik dan nooit zo ver van mijn auto en het ziekenhuis.

Was het woensdagavond al gemeen koud de donderdagmorgen deed er niet veel voor onder. Het was echt wel nodig om een muts op te zetten en een paar handschoenen aan te hebben. Na een uurtje of zoiets werd de temperatuur wat aangenamer behalve op de helemaal open stukken en met de wind op je gezicht was het het nog niet al te warm.

Met deze duurloop erbij bracht het mij tot net geen 300 km in deze maand. Nog eens 4 weken dit aantal dan moet de 50 km van de Sallandtrail maar zitten. Wil er nog iemand op 23 februari meelopen dan dien je wel even te reageren.