Hardlopen

Zondagmiddag,

Gaaf evenement!

Gisteren 19 april stond al een tijd in mijn agenda: “trainingsmarathon lopen samen met Ruth en Heidi”. Het staat er zo simpel maar het is nog wel altijd een marathon lopen. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik er niet van hou om zo maar ergens last-minute binnen te vallen. Ik heb graag wat tijdmarge. Dus zaterdagmorgen om 7 uur in de auto om richting Terneuzen te gaan. Dat is van ons uit een grensoverschreidende afstand. Ik moet gewoon over Antwerpen. Dat is om er alvast een beetje in te komen. De beide dames zijn ook van Belgische origine.
Ik ben dan ook ruim op tijd bij de sporthal in Terneuzen. Een bakje koffie en een boterhammetje gaan er wel in. Dan vertrekken met de bus naar Hulst. Wat een geweldig leuk sfeertje hangt er op de Grote Markt. En mijn dames? Waar kan ik die vinden? Wat denk je? In de kroeg natuurlijk;-)

Met een paar plasjes verder gaan we van start. Over de wallen maken we een rondje stad. Wat een gave inkijkjes over het plaatsje. Een parcours met veel afwisseling tussen verhard en onverhard. De eerste 30 km zit er onderling in de blokjes van 5 km niet veel tijdsverschil in. We moeten wel steeds in de remmen knijpen om niet te snel te gaan. Het blijft een training om de marathonafstand nog maar eens een keertje te doen. Op 25 km klaagt Ruth er over dat ze wat last heeft van haar maag. Even later is het kennelijk weer over want ze klaagt er niet meer over tot over het 35 km punt.

Een foto van Maurice van de twee dames.

Ondertussen zie ik dat Heidi niet zo best meer gaat. Kom op dames nog een paar journaaltjes en even zoveel Sterblokjes verder en we zijn er al. Wat er dan gebeurt is mij even een raadsel. Op de drankpost op zo’n 36 km drinkt Heidi 2 bekertjes cola en het lijkt op een “wonderbaarlijke wederopstanding”. Ze krijgt vleugels en drijft haar tempo op tot boven 11 per uur. Hadden we ook afgesproken wie op 35 nog over heeft die gaat. Het kost na een paar km Ruth de kop.  Haar maag begint in zo’n mate op te spelen dat ze niks meer mag eten of drinken vanaf dit ogenblik. Je zou er alleen maar meer last door krijgen. Ondertussen is Heidi al een heel eind verder. Spreek met Ruth af dat ik er naar toe loop en op een paar honderd meter voor de finish keer ik om en haal haar op.
Dat wordt een mooie km. Wat is dat gaaf om met een tempo van net onder 4’30″alles en iedereen voorbij te stomen. Met nog een km te gaan ben ik bij haar. Loop nog een eind met haar op tot ze bijna in de finishstraat is en draai ik om. Geloof me dan krijg het een en ander te horen.
Heel ver hoef ik overigens niet terug want ook Ruth heeft ondertussen niet stilgestaan. Samen door de finish en Heidi staat ons op te wachten. Onze doelstelling was om in 4:30’te finishen en zijn er 5′ eerder. De dames weten nu waar ze staan. 29 juni mogen ze echt aan de bak voor de Mont Blanc Marathon.

Op de terugweg nog zitten nagenieten van een leuke dag. De marathon van Zeeuws-Vlaanderen? Een aanrader om die eens te doen. Een gaaf evenement!

Vanmorgen stond er voor mij een bostraining met de zondaggroep op de planning. Op een beetje aangepast tempo kon ik gewoon meedoen. Zo te voelen niks mee geleden.