Hardlopen

Maandagmorgen,

Zo ziet er dat op sommige punten uit. De foto is van Ruth

Drie grote wedstrijden in twee maanden. Hoe zou dat uitpakken vandaag dat was gisterenmorgen de vraag toen ik in alle vroegte samen met mijn loopmaatje voor vandaag in de auto stapte. De Sallandtrail dat ging super. Het herstel was goed toen ik de marathon van Zeeuws Vlaanderen inging. Maar daar zat dan ruim 4 weken tussen nu maar twee.
Het was al behoorlijk druk toen we in Gulpen een parkeerplaatsje zochten en vonden.
Lekker altijd als je op tijd bent. Kun je nog een bakje doen en bekenden begroeten. Ja veel bekenden.Ook hier valt het me weer op de relaxte en ontspannen sfeer die er rondom een trail hangt. Geen getrek geen geduw. Zelfs 5 minuutjes voor de start van de 17 km is er rust en kalmte.

Vervolgens vertrekt er nog een grote groep voor 10 km en dan zijn wij aan de beurt. Pieter en ik sluiten aan de achterkant aan we hoeven niet als eerste over de startstreep. En dan een verrassing. Al heel veel bekenden gezien vandaag en nu sluit ook een Belgische triatlete aan. Dat was een tijdje geleden dat ik haar zag. Ik ken haar “loopbaan” als sportster een beetje. Vandaar mijn bewondering. Erg leuk om haar weer te ontmoeten.
Maar goed rustig van start dan maar. Vlak na de start is er al een stevige klim. Die hier te hard van stapel loopt blaast hier zichzelf al op.
Bovenaan een weiland in. Wat een mooi uitzicht dat lange bonte lint van lopers omhoog en omlaag. Dit is genieten.

De foto is gemaakt door Esther

Het lopen gaat me redelijk goed af. Pieter steeds bij me in de buurt. Soms kletsen we wat en hij fotografeert en filmt wat. Eerste drinkpost al. Even goed drinken en eten. Ook hier geen gedrang en geduw. Op naar de volgende post die ook weer zo’n 12 km verder staat. Ergens hier raak ik Pieter kwijt. Ik loop iets gemakkelijker naar boven dan hij. Tot nu toe maakte hij dat op de afdaling wel weer goed. Er zijn in deze fase van het rondje wat klimmetjes bij die moet ik wandelend naar boven afleggen. Maar nog steeds loopt het als een treintje. Loop een hele tijd gelijk op met een dame, Rian, die tweede werd in Zeeuws Vlaanderen achter Ilonka. Die loopt gemakkelijk. Het traject tussen de eerste verzorging en de tweede duurt dan ook voor mijn gevoel niet lang.
Nog twee journaaltjes met sterblokjes en dan is de finish al weer. Gemakkelijk gezegd maar het begint me nu toch langzamerhand wat lastiger te gaan. Toch Zeeuws Vlaanderen nog in de weg? Och wie zal het zeggen. Het parcours is er ook naar om het wat lastiger te krijgen. Ik ben ook waarschijnlijk niet de enige. In mijn buurt hoor je steeds meer en vaker dat lopers bijna struikelen over wortels en stenen. Alertheid minder door vermoeidheid.
Als er al een eerste afdaling en klim is dan zal er ook wel een laatste zijn. Bij de doedelzakspeler richting finish. Ik kijk op mijn klok en zie dat onder 3:30′ me niet gaat lukken. De finish over en dan is er een biertje en een stukje vlaai. Eén stukje? Nou ja…je hebt tenslotte ook meer dan 34 km heuvels op en af gelopen. Dan mag het.
Esther legt het vast van dat biertje dan.

Een paar minuutjes later komt Tinne ook over de finish en niet veel later is Pieter ook over de streep. Nog even wat kletsen en dan weer op huis aan. De trap op thuis gaat goed. En nu vanmorgen voelt alles ook heel redelijk aan. Voor de komende weken even geen wedstrijdjes.
Een mooie dag daar in het Limburgse. Pieter legde het vast in een filmpje: