Maandagmiddag,
Hoeveel km’s kan deze?
Als ik ze omschrijf dan kent iedereen ze wel. Van die feestjes waarbij het grijsgehalte erg hoog is. Gesprekken komen vaak wat moeizaam opgang en als ze dan op gang zijn gekomen dan hebben ze een onderwerp waarvan ik denk dat hoeft voor mij niet zo nodig. Sporten in het algemeen en hardlopen in het bijzonder dat kan ik beter niet ter sprake brengen. Hoe groot de actieradius op stand 3 of 4 van hun trapondersteuning van de E-bike dat is meer het onderwerp. Een fiets zonder accu die bestaat in hun opinie niet eens meer.
Vervolgens komen allerlei enge ziektes om de hoek kijken en geklaag over wat men niet meer kan. Oja….wel 10 of meer flesjes bier naar binnenwerken dat gaat nog goed denken sommigen.
Oké… het zijn mijn leeftijdsgenoten maar ik denk dan toch wel bij mezelf daar ben ik eigenlijk nog lang niet aan toe. Er lijkt dan een enorme generatiekloof te zitten in dezelfde leeftijdscategorie. Een heel typerende uitspraak die ik nog hoorde was de navolgende: “Jaja”, Tiny, “ik kan nog alles zolang ik maar niks doe”. Met een hele diepe zucht daar opvolgend.
Misschien is het wel een kwestie van verbazend veel geluk maar zo als ik er nu tegen aankijk ben ik eigenlijk hier pas over een jaar of 10 aan toe. Laat ik voorlopig op dit soort feestjes maar wat aanhoren over het geklaag en gesteun en gewoon mijn eigen ding blijven doen. En me vooral niet te ergeren.
In elk geval vanavond mijn duurloopje maar alvast maken. Hoef ik ook geen voetbal te kijken en maar eens zien wat er vanavond meeloopt. Ik denk een generatie waar ik een stuk beter mee uit de voeten kan.
Och dit moest toch even van mijn hart.
Hardlopen 