Hardlopen

Dinsdagmiddag,

Picknickplaats Munse Heide

Als we op maandagavond met een groep een duurloop maken zitten we zo rond de vakantieperiode meestal op 90′. Gisteren was het iets langer en stond er 100’op de lijst. Een beetje afhankelijk van de lengte moet ik mijn route enigszins weten in te schatten. Ook het tempo een beetje sturen en dat is weer afhankelijk van wat er allemaal aan boord is. De ene week kan het gewoon al eens wat sneller dan de andere week. Je merkt dat overigens al heel snel. Te langzaam dat komt bijna niet voor er is dan altijd wel iemand die wat loopt te duwen en vervolgens komt er dan wel wat meer gas op. Te snel? Dat duurt meestal ook niet zo lang want er zijn ook remmers aan boord. Ook is de route  afhankelijk van de temperatuur. Is die hoog en de zon schijnt flink dan kies ik voor een schaduwrijk rondje. Gisteren werd het een rondje waar de wind nog wat vat op had. Dat was nodig want het was aardig drukkend warm. Dus wat wind was wel aangenaam. Verdampte er tenminste nog iets aan vocht zonder dat het er langs alle kanten afloopt zonder zijn koelende werk te doen.
Als het warm is dan staat er ieder half uur een drinkstop. Even stoppen om goed te drinken. Doe je dat niet dan drinkt de een wel en de ander niet.

Zo zie je maar dat er een hele hoop factoren zijn die de lengte en het soort van de route bepalen. Gisteren had ik mijn zinnen gezet om naar een picknickbank te lopen bijna midden op de Munse Heide. Loop je van hier uit nog een km noordelijker steek je de A50 over via een wildviaduct en dan loop je zo het aanliggende natuurgebied Herperduin in. Tot zo ver kwamen we dus niet. Het zou nu al wat moeite gaan kosten om binnen die 100 ‘terug te zijn. De drinkstops hadden wat meer tijd nodig. Aan het einde stond er dan ook 106′ op de klok. Ik denk met de onbekende factoren dat een tolerantie van 6’ wel acceptabel is.

Ik heb er overigens niemand over horen klagen.