Hardlopen

Maandagmorgen,

van wie de foto is weet ik niet. Zomaar even lenen.

Als je voor de 6de keer mee wil lopen bij een trainingsloop voor de Zeeuwse Kust Marathon, door Zeeuws meisje Jacqueline georganiseerd, moet je vroeg op en op tijd vertrekken. Om 8.00 u zit ik in de auto. Deze keer ben ik in mijn eentje vanuit het Udense. Mijn gedachten dwalen nog af naar de indrukwekkende afscheidsdienst van mijn leeftijdsgenoot Has van Cuijk. Ik dacht aan het verschil, hij iets jonger nog dan ik en leeft gewoon niet meer en ik zit hier in de auto en ga 23 km lopen.  Ja….zo op het oog oneerlijk verdeeld maar niettemin ben ik erg blij met mijn situatie.

Het is bewolkt en maar naarmate ik meer richting westen kom wordt het iets lichter. Nou is het niet zo dat de zon er schijnt. Dat nou ook weer niet. Zoutelande binnen en maar een kopje koffie gaan doen bij “De Fiets” ons verzamelpunt vandaag. Het aantal aanmelders is inmiddels zo groot dat het die meer in de huiskamer van Jacqueline past zoals in de eerste edities. De Fiets kleurt paars.

Het restaurant Fabiola en Gunther

Om 11.00 u. de bus in om te gaan rijden naar Vrouwenpolder. Een “duivenbus”. We worden daar gelost en mogen dan naar huis lopen. Een foto van de groep en op weg. Het stuk de duinen over en het strand naar de waterlijn is lang. Niet ongunstig dat is wel eens korter geweest. Bij hoog water is slechter lopen. Klets onderweg wat. Het lopen gaat prima. Bij de Piraat na een km of 7 het strand weer af op weg naar Domburg.
Net voor dat we daar zijn naderen we het “restaurant” van Fabiola en Gunther. Het erg sympathieke stel heeft me daar toch een verzorgingspost ingericht. Alles was er. Een nadeel van zo’n grote groep vind ik wel dat die zo erg lang uit elkaar wordt getrokken dat de voorste al lang en breed zijn uitgerust en weer op het punt van vertrekken staan als de wat minder snelle lopers net op de verzorgingspost aankomen. Niet dat er dan niets meer te eten of te drinken is maar ze liggen weer meteen op achterstand.
Op voor de tweede helft. Er komt wat meer wind en en wat meer donkere wolken. De natuur gaat zijn partijtje meeblazen. Wat geniet ik hier van. Dit is thuis dit is lopen zoals lopen bedoeld is. Dit stuk wil ik ook alleen zijn. Alleen met de wind en alleen met mijn zus. Waarschijnlijk is het ook wel daarom dat ik zo graag hier ben. Bij “De Tank” keer ik om en loop iedereen weer tegemoet.

De trap op bij de reddingsdienst, de duinen op en af . Trapjes af, trapjes weer op. Hoe herkenbaar en hoe eigen allemaal geworden in de loop van de jaren. Mijn 7de kustmarathon gaat het worden op 4 oktober.
Na 2:30′ kom ik over de streep in de Langstraat. Ja… enigszins nat. Snel naar de douches en droge kleren aan.
Vervolgens met een grote groep nog lekker wat eten in “Het Verschil” en dan op weg naar huis. Voor mij een formidabel geslaagde dag.  En de benen waar ik vandaag op liep mogen ze mij op 4 oktober ook leveren.