Donderdagmiddag,
Zo zag er dat vanmorgen uit. Ik hoef niet op vakantie.
Woensdagavond op de baan begin je het alweer te merken dat de vakantieperiode op een eind begint te raken. De groep wordt weer iets groter en het gesteun van degene die een aantal weken verstek hebben laten gaan wordt luider.Nog een paar weken en dan is ook dat weer over. Op naar de najaarswedstrijden.
Dan vanmorgen maar beginnen aan een duurloop. Hoelang? Ik zie het wel eerst maar eens beginnen. Ik heb met Harrie afgesproken dat ik rond 8.30 u. bij hem ben. Harrie wil niet veel langer dan een uur. Oké… dan vertrek ik om 7.30 u. en kan maar alvast een uurtje gehad hebben. Tja…soms lopen duurloop belangen al eens wat uiteen. Na een een half uurtje kom ik op Bedaf. Nu hier een een stukje rondstruinen en naar mijn maatje.
Een kwart slag gedraaid.
Ik verbaas me er over dat in welke tijd van het jaar je ook hier bent altijd is het er schitterend lopen. Vanmorgen helemaal. De vroege zon over de bloeiende heide en als je dat van bovenaf bekijkt dan vraag me ik me af of ik nog wel ooit met vakantie wil. Dit hoef ik elders niet te zoeken.
Na iets meer dan een uur pik ik Harrie op en hij vraagt me: “Over Bedaf? Of de andere kant op”? “Laten we de andere kant maar doen” is mijn antwoord. Ik heb dat stuk vanmorgen al gehad. Uiteindelijk zal het toch wel zo zijn dat we op de terugweg daar weer lopen.
Na weer iets meer dan uur zet ik Harrie weer thuis af en mag zelf nog een stukje door naar huis. Een paar smalle paadjes met redelijk wat hoog gras. Het valt mij op dat toen ik hier een paar uur eerder de andere kant op liep dat het gras veel minder nat was. Raar eigenlijk. Andersom zou je eerder verwachten.
Na 24 km ben ik thuis. Een stuk rustiger gelopen dan vorige week. Och….het tempo is niet zo van belang. De tijd die je bezig bent die telt.
Nou morgen maar weer een rustdag nemen. Of anders gezegd een “lopeloze dag”
Hardlopen 