Dinsdagmiddag,
Dubbelspoor. Mooie wolken in de verte!
Soms heb je al eens wat mazzel nodig. De ene keer heb je dat al eens en de volgende keer dus niet. Gisteren even voordat ik wilde vertrekken naar het bos voor een duurloop van 7 kwartier trokken ze alle hemelsluizen nog maar eens open. Niet de eerste keer deze dag. Nu kun je heel plastisch zeggen ik zie de bui al hangen maar als je er in bent dan wordt je echt wel nat. Wat droge spullen in de auto gegooid en zelf niet zo heel aan dan en shirt en een korte tight want als het zo regent dan wordt toch alles nat en voor de kou hoef je het vandaag niet te doen. Mijn petje heb ik ook op want dat helpt wel enigszins tegen de spatten op je bril. Het zicht blijft dan wel iets beter.
Kom ik bij Naat Piek aan druppelt het nog wat maar het ergste is voorbij.
Hier dus enkelspoor!
Aan de grootte van de groep merk je niet dat het zo hard regende daarnet. Op pad dan maar. Oei…de paadjes zijn wel nat. Dat wordt zigzaggen en laveren in het begin dan! Even later is dat over. Nee… niet de plassen op de paadjes maar het proberen te ontwijken van die dingen. Natte voeten krijg je toch. Even later lopen we door het begrazingsgebied en er komt warempel een zonnetje bij. Ook hier zijn de paadjes smal en net beekjes en hier loop je echt achter elkaar. In het eerste deel zijn het nog twee spoortjes een stuk verderop gaat het over naar enkel spoor. Een van onze lopers die mee achteraan liep bracht dat mooi in beeld. Let bij de foto van het dubbelspoor eens op de wolkenlucht in de verte. Prachtig mooi.
Het is nu zo’n mooi weer dat ik eigenlijk de route en de tijd een beetje uit het oog verlies en voordat ik weet moeten we snel de kop op huis aan zetten. Met een duurloop van een lengte van tegen de twee uur mag ik voor mezelf altijd met een marge van 5′ rekenen om op tijd terug te zijn. Die heb ik vanavond nodig. Bijna 17 km op de teller.
Even nadat ik weer thuis ben komt er weer zo’n stortbui en daarom zeg ik dat we gesloft hebben.
Hardlopen 