Dinsdagmiddag,
En ver is het!
Gisterenavond stond er voor de groep een duurloopje van 2 uur op het programma. Ik mocht maar een uurtje mee. Met 2 man pakten we een zodanige afslag dat we ook met een uurtje terug waren. De rest kende de route en ik zou ze dan tegemoet fietsen omdat op maandag normaal gesproken om 21.00 u. alles op slot is. De trainers weten dat wij nog op straat zijn maar met hun ik afgesproken dat ik altijd de sleutel bij me heb en anders is van iets over 8 alles gewoon open zonder dat er iemand is. Dat doen we dus niet.
Oké…wij waren terug. Deed wat droge en warme spullen aan en ging op de fiets de route tegengesteld fietsen. Tijdens het fietsen dacht ik nog eens terug naar een paar jaar geleden in zo’n dezelfde situatie. Lees hier maar eens.
Maar goed dat gebeurde dus niet. Met een beetje rekenwerk weet je wel ongeveer waar je ze moet tegenkomen. Heel in de verte zag ik ze al. Heel bijzonder om een mooi verlicht en heel goed zichtbaar treintje aan zien te komen. Hier kan door andere verkeersdeelnemers geen misverstand over bestaan: “hier komt een groep lopers aan”. Dat heb je minder in de gaten als je zelf onderdeel bent van zo’n groep.
Tijdens het meefietsen ging het gesprek natuurlijk over hun halve of hele marathon van Eindhoven. Dit was hun laatste lange training. Dan komt er uit de groep de opmerking dat een marathon voor mij een peulenschil zou zijn. Een helemaal foute gedachtegang. Het lopen van een marathon is nooit geen peulenschil. Je kunt nog zo goed geprepareerd aan de start staan het zijn en blijven 42 km die je te gaan hebt. Alles kan er verkeerd gaan maar even zo goed kan het allemaal van een leien dakje gaan maar het is en het blijven 42 km.
Maar goed zaterdag dus op pad voor mijn 7de deelname in het Zeeuwse. Wel benieuwd hoe het deze keer weer zal zijn. Hetzelfde? Dat kan ik niet geloven. Het was nog iedere keer anders waarom zou dat nou niet zo zijn.
Hardlopen 