Hardlopen

Dinsdagmiddag,

Voorbij die mooie zomer!

Vakanties zijn voorbij. Voor bijna iedereen begint het leven weer zijn gewone gang te gaan. Natuurlijk zijn er veranderingen. Kinderen naar een andere school of kinderen voor het eerst naar school. Kennismakingsgesprekken voor ouders. Kortom drukke agenda’s. En dan staan de najaarsevenementen ook weer aan de deur. Je schreef je al vroeg in want dat kon maar alvast gebeurd zijn. De bevestiging loopt binnen en je hebt nog een zee van tijd om je voor te bereiden. Het schema wordt trouw gevolgd en je voelt de vooruitgang en dan is er de vakantie. De regelmaat zoek ook de regelmaat van je schema. Gelukkig weet je het zo te plooien dat je niet in conditie achteruit holt maar toch. En beland je in de periode van nu. Die enorme druk op je agenda en de datum van je marathon komt al heel angstvallig dichtbij. Dat red ik nooit meer om goed getraind aan de start te staan. Een redelijk vorm van paniek overvalt je. En dan kom plotseling ook tot de ontdekking dat je voor je vakantie alles kon lopen met daglicht en dan ineens lukt dat niet meer. Ga je vroeg in de ochtend is het donker. Vertrek je na het eten dan is het na eventjes ook al weer donker.
De enige troost die je hebt is dat je niet de enige bent die dat overkomt. Schrale troost!

Van dat snel donker worden overkwam ons gisterenavond. Werkelijk in de laatste 10′ van onze duurloop zag je amper een hand voor ogen. Het laatste stukje liepen we wel over een verhard fietspad zodat je niet over wortels of kuilen een gaten kon struikelen. Of toch nog wel?
Volgende week maandag nog voor twee uur in het bos en de week daarop een herstelloopje van een uur na de EkoPlaza Keienloop en dan maar weer het asfalt op. Reflectiehesjes, verlichting, handschoenen, mutsen, ik zie het al weer voor me. Gelukkig heb ik nog een paar mooie duurloopjes overdag. Te beginnen met donderdag en de volgende op zaterdag. Daar moet ik dan maar op teren!