Hardlopen

Zondagmorgen,

Geen hoge drempel!

Het was me gisteren het loopdagje wel weer. Al vroeg naar de baan maar ik was vanmorgen niet eens de eerste vandaag. De poort was al open. Och ja…vandaag gat er weer een groep van bijna 90 starttorunners beginnen aan hun traject van 7 weken. De trainers zijn al bezig met het aankleden van het geheel.  Het heeft altijd wel iets als er wat vlaggen en spandoeken worden gehangen. Het heeft altijd iets feestelijks.
Maar ik sta vandaag samen met Elke voor de zaterdaggroep. Beetje onwennig nog zo zonder Harrie.
Ik vind het altijd wel lekker dat gedoe en drukte op de baan. Daar voel ik me goed bij.

Na de training naar huis om Sjan even te assisteren wants straks komt er een groep lopers om vandaag over wat verharde fietspaden een rondje Uden te lopen. Vanaf 12.30 komen ze op de klep vallen. Vlug nog een kop koffie en sneetje koek en om 13.00 u. vertrekken. De route die we te gaan hebben is ruim 30 km. Ik weet zeker dat het tempo zo ligt dat we niet binnen 3 uur terug zullen zijn. Over de oude geluidswal van de N365 richting Naat Piek. De eerste 5 km zijn dan weggetikt. Dan komen we op de eerste fietspaden. Ik had de groep voor het vertrek al gewaarschuwd dat we vandaag wel eens wat last zouden kunnen hebben van fietsers. We liepen tenslotte over een fietspad.

maandagavondstartpunt!

Hoe het een ander ervaart weet ik niet maar voor mij vliegen de km’s voorbij. Na ruim een uur verwacht ik dat Jeroen ons tegemoet komt lopen. Hij bemenst de verzorgingsstop op 15 km. Hij kent de route. Het laatste stukje voor de stop trekt hij even door en zet de spullen klaar.
Na een 10-tal minuutjes de start voor het volgende stuk. Het fietspad over de Munse Heide. Die staat toch nog redelijk in bloei. Dan komen we via het Kabouterpad bij het wildviaduct over de A50. Mijn heuveltraining berg. En dan begint er me een plannetje te bekruipen. Natuurlijk kan ik op Bedaf het verharde fietspad blijven volgen maar ik kan natuurlijk ook de “gemakkelijke route” over Bedaf nemen nu we er toch zijn. Uiteindelijk zijn we over hat zand gegaan. Van een paar weet ik dat ze het leuk vonden van een paar weet ik nagenoeg zeker dat ze het echt lastig vonden. Vanaf daar is het weer gewoon op de fietspaden. Het Broek in en het dal van de Leijgraaf door en we zijn thuis.

Eerst iets drinken want het was best drukkend warm. Iedereen veel vocht verloren. Met een groepje vervolgens naar De Keien gereden en lekker gedoucht. En dan is er soep en zijn er broodjes. Prei-en courgettesoep. Twee pannen van 5 liter in een mum van tijd helemaal op.
Hardlopen maakt kennelijk hongerig en dorstig.

Wat een leuke zaterdagen zijn dit toch. Genoten van de eerste tot aan de laatste minuut.

Staat er nog mooi bij!