Hardlopen

Donderdagavond,

bij goed zicht altijd markant in beeld

Wat een prima weer hebben we getroffen bij onze korte vakantie op Ameland. Ook in deze week is mijn laatste pittige trainingsweek voor de Kustmarathon. Vanmorgen mijn laatste lange duurloop op het programma. Nou kan ik wel midden op de dag gaan maar dan is er gewoon een vakantiedag naar de vaantjes.

Dus vroeg op pad. Doorgaans ben ik gewend om met de wind tegen van start te gaan. Vandaag even wat anders want ik wil naar de vuurtoren lopen en dat is met de wind mee. Komt nog bij dat ik over het fietspad er naar toe wil lopen. Nu zijn er nog weinig zeg maar geen. Zou ik over het strand vertrekken dan loop ik straks de fietsers in de weg. En geloof me de E-bikes gaan hard.

Om 7.00 u. trek ik de deur achter me dicht. Tja…zo met het windje mee loopt het lekker. Behalve konijnen is er niemand te zien. Na een uur kom ik bij vuurtoren aan  1500 m. verder draai ik het strand op. Redelijk hard. Alleen je merkt nu pas dat de wind toch best wel stevig blaast. Het kan dan wel mijn beste trainingsmaat zijn maar hij maakt het lopen toch wel pittig.

Heb steeds de Noordzee aan mijn linkerhand en dan ineens heb ik nog water rechts van mij. Kennelijk toch iets over het hoofd gezien. Ik kan twee dingen doen. Doorlopen en ergens de mui oversteken en maar afwachten hoe diep en hoe breed die is of gewoon een stuk teruglopen. Het is nog te vroeg voor natte voeten dus terug.
Nee…het tweede uur gaat een stuk minder dan het vorige. Even stoppen voor wat drinken en een gel. Nog een uurtje te gaan. Als ik nu in Nes de strandopgang over ga dan ben ik te vroeg terug. Dat dus niet. Doorlopen tot paal 17 en dan weer over het schelpenpad terug naar huis. Het laatste uur is weer goed te doen.
Na 3:10′ weer terug. Ik kreeg deze niet voor niks. Vandaag niet het gevoel dat ik wel 50 km zou kunnen lopen. Nu twee weken afbouwen en zien wat Zeeland ons weer brengt.